به طور طبیعی، سازه هایی مانند بیابان ها و رشته کوه ها مانع از رسیدن برخی حیوانات به مناطق دیگر زمین می شوند، اما ممکن است شکافی در این مانع وجود داشته باشد. به آنها راهرو می گویند. ببر از طریق راهرو آسام از شمال به جنوب هند حرکت کرد. سیستم هایی مانند فلات کشمیر و یکی یا بیابان های غرب هند واقع در طرف دیگر کریدور آسام از سفرهای دیگر به هند جلوگیری می کند.

بسیاری از حیوانات دیگر ببر را دنبال می کردند یا جلوتر راه می رفتند، برخی دیگر در کوه ها ماندند زیرا این زیستگاه نیز برای آنها جذاب بود، اما البته برای ببر، اگرچه چندین ببر در مناطق کوهستانی مرتفع هیمالیا وجود دارد. متوجه خواهید شد که خرس قطبی در سردترین مناطق جهان زندگی می کند. آنها در قطب شمال زندگی می کنند، جایی که دما پایین است، آب سرد است و می توانند در لایه های ضخیم یخ حرکت کنند. آنها در مکان های بسیار منزوی و دورافتاده زنده می مانند که به ندرت یافت می شوند مگر در مستعمرات کوچک و قبایل مربوط به این مناطق.

در دهه‌های اخیر، خرس‌های قطبی در مکان‌هایی که به تمدن‌های بشری نزدیک‌تر هستند، مشاهده شده‌اند. کانادا شامل مناطقی به خصوص در منطقه سن پترزبورگ است. خرس های قطبی در این مناطق که در آن زندگی می کنند مکان های بسیار وسیعی برای پرسه زدن دارند. اعتقاد بر این است که گونه های خرس قطبی از هر گوشتخوار بزرگ دیگری در جهان بیشتر است.

خرس های قطبی زیادی در باغ وحش های سراسر جهان زندگی می کنند. ظاهراً در اسارت خیلی خوب عمل می کنند. بسیاری از مردم شگفت زده می شوند، اما در بسیاری از این باغ وحش ها می توانند در آب و هوای گرم گرم بمانند. یکی از جزئیاتی که ممکن است متوجه شوید این است که وزن آنها به اندازه زیستگاه طبیعی خود نیست. این به دلیل کمبود نیست، اما برای حفظ گرما مانند مناطق سرد، نیازی به لایه های اضافی چربی در زیر پوست ندارند.

در میان خرس های وحشی، مشخص است که خرس قطبی می تواند تا 25 سال زندگی کند. آنها مانند سایر گونه‌های خرس‌ها نسبت به بیماری‌ها و ویروس‌های مختلف حساس نیستند. محققان می دانند چرا خرس های قطبی در طبیعت می میرند. بقایای آن‌ها اغلب کشف می‌شود و آن‌ها به تفصیل آنچه را که اتفاق افتاده، مطالعه می‌کنند. با رشد این خرس های قطبی، اعتقاد بر این است که ضعیف تر و کندتر می شوند. در نتیجه، به دست آوردن غذای مورد نیاز برای زنده ماندن دشوارتر خواهد بود.

همچنین اعتقاد بر این است که به دلیل ماهیت تهاجمی آنها در طول فصل، در مناطقی که خرس های قطبی زندگی می کنند، احتمال مرگ نرها بر اثر زخم هایشان بیشتر است. اگر بسیاری از دندان های آنها در چنین بقایایی شکسته شده باشد، نمی توان آنها را تعقیب کرد یا آنها را مصرف کرد. حوادثی مانند نشت نفت نیز بر عرضه مواد غذایی شما در مکان های خاص تأثیر منفی می گذارد.

زنان در مورد محل زندگی خود گزینش بیشتری دارند و این بر توزیع آنها تأثیر می گذارد. دلیل این امر نیاز به یافتن مکانی است که بتوانند در آن لانه ای برای محافظت از خود و توله های متولد نشده خود در برابر سایر نقاط جهان ایجاد کنند. این مطالعه باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا به آنها اجازه دهد تا چندین ماه پس از تولد بمانند. اگر چه یک زن ممکن است در یک منطقه خاص غذای فراوان پیدا کند، اگر نتواند پیدا کند جای خوببرای لانه اش، او به حرکت خود ادامه خواهد داد.

این واقعیت که بسیاری از زمین های اطراف این آب ها برای مقاصد دیگر مورد استفاده قرار می گیرند، در حال تبدیل شدن به یک مشکل است. برای یک خرس قطبی باردار که نمی تواند مکانی برای ایجاد غار خود در زمان نیاز پیدا کند، استرس زیادی دارد. این می تواند منجر به کاهش وزن توله سگ ها در هنگام تولد یا کاهش وزن قبل از تولد شود.

برخی گزارش‌ها از بداهه‌پردازی این خرس‌های قطبی در مناطقی که در آن زندگی می‌کنند وجود دارد. آنها ممکن است نیاز به ایجاد یک غار روی یک تکه یخ در حال حرکت داشته باشند. اگرچه این مکان ایده آلی برای زایمان نیست، اما ممکن است تنها جایی باشد که می توانند به خود و توله هایشان فرصتی برای زنده ماندن بدهند.

اجرای سیرک با خزندگان باعث ایجاد اضطراب در این حیوانات می شود. سیرک ها نمی توانند به این حیوانات ظریف این فرصت را بدهند که مطابق با غرایز طبیعی خود رفتار کنند. خزندگان بسیار حساس به انواع ارتعاشات و تغییرات دما واکنش نشان می دهند و بنابراین برای حمل و نقل مکرر کاملاً نامناسب هستند.

این پستانداران در فواصل طولانی پراکنده هستند و قلمرو آنها می تواند تا 30 کیلومتر را پوشش دهد. بیماری ناشی از این ویروس در پستانداران غیر انسانی کاملاً شدید است. انتقال ویروس به انسان امکان پذیر است، اما پتانسیل واقعی مشترک بین انسان و دام این بیماری هنوز قابل اندازه گیری نیست.

در طبیعت: کرگدن ها از بیش از 30 گونه مختلف علف و همچنین گیاهان آبزی و شاخه های درخت تغذیه می کنند. آنها حیوانات منفرد هستند، اگرچه گاهی اوقات در گروه های کوچک زندگی می کنند و مناطقی به وسعت حدود 20 کیلومتر مربع را پوشش می دهند. آب برای این حیوانات مهم است. آنها معمولاً شاخ های خود را تیز می کنند و همچنین در گل و لای می غلتند یا حمام شن می گیرند. در سیرک ها: تمامی گونه های کرگدن در معرض خطر جدی انقراض قرار دارند و تنها به همین دلیل مالکیت آنها در سیرک ها کاملا غیرقابل قبول است. علاوه بر این، سیرک به دلیل ویژگی های اجتماعی و زیستی آنها نمی تواند این حیوانات را بر اساس نیازهای فردی آنها نگهداری کند.

در طبیعت: این حیوانات شکارچیان آبزی تخصصی، معاشرتی هستند و برخی از گونه ها در گروه های بزرگ زندگی می کنند. آنها از انواع ماهی، ماهی مرکب، سخت پوستان و ستاره دریایی تغذیه می کنند و برخی نیز پنگوئن می خورند. همه گونه ها از نظر بدنی بسیار فعال هستند و شناگران بسیار سریعی هستند. اگرچه برخی از گونه‌ها بی‌نشاط هستند، اما برخی دیگر بسته به فصل، زیستگاه خود را تغییر می‌دهند. همه در بازی و کاوش رفتار بسیار قابل توجهی دارند.

شتر، دروماد، ویکونا و لاما

در سیرک ها: این حیوانات معمولاً به تنهایی یا به صورت جفت و در فضاهای بسیار کوچک با دسترسی محدود به آب زندگی می کنند. در طبیعت: دروماداها در جوامع دائمی و در مناطق بیابانی یا نیمه بیابانی زندگی می کنند. آنها باید بتوانند در باد و سرما پناه بگیرند، خاک باید خاکی یا شنی باشد و باید توسط شاخه ها برای جلب علاقه آنها عرضه شود. این حیوانات نباید بسته شوند و باید حداقل به صورت جفت نگهداری شوند.

در طبیعت: گورخرها حیوانات اجتماعی هستند که حتی در گله های بزرگ از گروه های کوچکی حمایت می کنند که پیوندهای خانوادگی آنها بسیار طولانی است. در سیرک ها: اغلب در اصطبل های کوچک یا جفت یا تنها دیده می شوند. آنها را می توان در حال انجام حرکات نوسانی کلیشه ای مشاهده کرد. آنها باید خاک یا خاک شنی داشته باشند تا خود را غبار حمام کنند و شاخه هایی به عنوان غنی سازی محیطی داشته باشند.

باید از بسته نگه داشتن آنها و ایجاد موانع بصری برای آنها اجتناب شود. در طبیعت، این حیوانات کوهنوردان انعطاف پذیری هستند و بیشتر وقت خود را به تنهایی و حرکت در جستجوی غذا می گذرانند. در سیرک ها: در اسارت، خرس ها معمولاً رفتار کلیشه ای از خود نشان می دهند، به خصوص زمانی که در محوطه های کوچک و خالی زندگی می کنند یا زمانی که شب های بسته را در داخل خانه می گذرانند. آنها در محیط های نامناسب بدون استخر، سازه هایی برای بالا رفتن، کاوش و بازی، یا بستر طبیعی برای حفاری زندگی می کنند.

در اسارت، این حیوانات حداقل به نرده های بدون سقف، موانع بصری و غنی سازی با روش تغذیه نیاز دارند. در طبیعت: حیواناتی بسیار اجتماعی هستند که در گروه های 2 تا 20 نفره زندگی می کنند. آنها حیوانات بسیار اجتماعی هستند و در شب فعال هستند، در حالی که در روز استراحت می کنند یا با دیگران ارتباط برقرار می کنند. قبل از زایمان، شیرزنان برای چند هفته گروه را ترک می کنند. در سیرک ها: شیرها در کنار ببرها و سایر گوشتخواران با قلمروهای بزرگ، حیواناتی هستند که استرس و استرس بیشتری از خود نشان می دهند. مشکلات روانیدر اسارت

وجود گونه های دیگری مانند گورخر، اسب، شتر و بز، گونه هایی که طعمه آنها می شوند نیز باعث ایجاد استرس می شود. مشکلات رایج: مانند دیگر گربه های بزرگ، این گوشتخواران رفتارهای کلیشه ای، خود تخریبی و غیرعادی را در اسارت از خود نشان می دهند. آنها اغلب به دلیل عدم تعادل مواد معدنی در رژیم غذایی و گاستروانتریت، از جمله به دلیل استرس ناشی از اختلالاتی مانند سر و صدای ترافیک، عمومی یا موسیقی، از استئودیستروفی فیبری رنج می برند.

اگر می خواهید محصولات مشابهی در مورد نحوه زندگی حیوانات سیرک بخوانید، توصیه می کنیم وارد دسته ما شوید. نمایش های زیادی وجود دارد که می توانید اوقات خوبی را سپری کنید بدون اینکه کسی رنج بکشد. . ببر سفید زیرگونه ای از ببر بنگال که توسط ژن های مغلوب ایجاد می شود، یک شکارچی زیبا اما کمیاب است. باغ‌وحش‌ها و جاذبه‌های گردشگری در چندین کشور، ببرهای سفید را نگهداری می‌کنند و آنها را به امید روزی که تعدادشان در طبیعت بازیابی شود، پرورش می‌دهند.

ببرهای سفید زمانی به طور هوشمندانه در طبیعت پراکنده بودند و عمدتاً در هند و همچنین کشورهای همسایه مانند نپال و بنگلادش ظاهر می شدند. به لطف تهدیداتی مانند شکار غنائم، دامنه ببرهای سفید به طور جدی کاهش یافته است. دامنه این حیوانات اکنون به باغ وحش ها و مراکز حیات وحش در کشورهایی مانند هند و ایالات متحده محدود شده است، جایی که آنها به یک جاذبه محبوب تبدیل شده اند. منشا ببر سفید در ایالات متحده از یک موجود منفرد وارد شده از هند می آید.

محیط زیست در طبیعت

ببرهای سفید فریبنده اغلب نژادهای مخلوطی با ببرهای بنگال و حتی ببرهای سیبری هستند که امیدوارند جمعیت این حیوان را افزایش دهند. ببر سفید در زیستگاه طبیعی خود به زندگی در طیف وسیعی از شرایط عادت دارد و فقط به طعمه و منبع آب مناسب نیاز دارد. قبل از انقراض طبیعت، ببرهای سفید در آن یافت می شدند انواع مختلفجنگل ها و جنگل ها، در کوه هایی مانند جنگل های استوایی. ببرهای سفید نیز در باتلاق های پر از جنگل های حرا زندگی می کردند.

رفتار در طبیعت

رفتار ببر سفید در محیط طبیعی با نحوه زندگی آن در اسارت متفاوت است. همانطور که ببرهای سفید در جنگل ها و جنگل ها پرسه می زدند، این گربه های بزرگ مناطقی به وسعت 75 مایل مربع را به عنوان قلمرو خود ایجاد کردند و با استفاده از ادرار و خراش درخت این مناطق را مشخص کردند. این مناطق برای محافظت در برابر ببرهای سفید در نظر گرفته شده بودند، اما می توانستند با مناطق ماده ها همپوشانی داشته باشند، حتی در خارج از فصل تولید مثل. ببرهای سفید، معمولا منفرد، متخصصانی هستند که با آرامش به سمت طعمه خود می روند و در نتیجه آن را غافلگیر می کنند.