گریگوری نیسا

(†تقریباً 394)

گرگوری نیسا که بسیار کمتر از دو کاپادوکسیایی دیگر که تا همین اواخر در مقایسه با آنها شناخته شده بودند، قابل درک نیست. ستاره او بیشتر می درخشد. ما باید امیدوار باشیم که سرانجام عدالت پیروز شود و او به عنوان معلم کلیسا شناخته شود. چه بسیار معلمان شناخته شده و نه چندان شایسته ای که قبول او را در صفوف خود افتخار می دانند!

اگر ریحان اساساً یک کنشگر و فرمانروا است و گریگوری متکلم سخنور و شاعر است، پس گریگوری نیسا یک عارف است، اولین، پس از اوریگن، متکلم بزرگ و بینا کلیسا. برادر واسیلی، او در یک خانه بزرگ شد، اما فرزندان یک خانواده لزوما شبیه هم نیستند. در خانواده ماکرینا، فرزندان موفق بودند: سه پسر اسقف، چهار قدیس هستند. چه لیستی! اما افسوس، یک شکست کامل با پسر دوم: او به عنوان یک زاهد شروع کرد و بسیار غم انگیز به پایان رسید.

گرگوری در همه چیز با برادرش متفاوت است، بی شک او را تا حدودی سرکوب کرد و شاید دلیل تحقیر بی اختیار او بود. برای اجرای عدالت، بیایید سعی کنیم شرایط زندگی او را از نزدیک ببینیم.

زندگی

ما در مورد جوانی و سرگرمی های او اطلاعات کمی داریم. گریگوری دوست نداشت در مورد خودش صحبت کند. والدین فکر کردند که آنها به اندازه کافی برای تحصیل واسیلی هزینه دارند و گریگوری کاپادوکیه را ترک نکرد و دانش آموز مدرسه قیصریه بود. بعید است که او پسر مورد علاقه ای باشد. به نظر می رسد مقدر شده بود که کشیش شود. در جوانی بسیار مطالعه کرد. چرا ترجیح داد رتبه معنویشغل به عنوان یک سخنور: آیا این خود شک و تردید بود، میل به تثبیت خود به عنوان یک فرد، به دلیل بی ثباتی یک طبیعت ناپایدار؟ گفتنش سخته به نظر می رسد که او تسلیم وسوسه فرهنگ بت پرستی شد، یا بهتر است بگوییم، تحت تأثیر لیوانیوس قرار گرفت، که به ویژه در زمان جولیان به شهرت رسید.

گرگوری با یک تئوسویا ازدواج کرد که زنی تحصیلکرده و دارای حساسیت معنوی قابل توجهی بود. محبت آتشین او را تا آخر عمر با او متحد کرد. او مانند هیلاری پیکتاویا، اسقف را با زندگی زناشویی ترکیب کرد.

نباید زیاد داده شود ارزش عالیزیرا در رساله طهارت خود را به خاطر انتخاب «راه پاره شده» سرزنش کرد: این سرزنش ها بیشتر ماهیتی رقت انگیز دارند. او سخنوری را کنار گذاشت، اما متاهل ماند. او ماند مرد متاهلو پس از 371 که برادرش او را به درجه اسقف شهر نیسا در شرق کاپادوکیه رساند. ظاهراً زندگی زناشویی اصلاً او را محدود نکرده است رشد معنوی، همانطور که هیلاری پیکتاویوس را شرمنده نکرد. تئوسویا در سال 385 درگذشت. نامه ای تسلیت به ما رسیده است که توسط اسقف نازیانیوم برای گریگوری فرستاده شده است که متوفی را "قدیس واقعی و همسر واقعی یک روحانی" خوانده است. گریگوری نیسا مشروعیت شادی های ازدواج را تشخیص داد و آنها را به تاثیرگذارترین وجه توصیف کرد. تردیدهای بعدی او در مورد بدن و تمایلات جنسی احتمالاً نه از تجربه خودش، بلکه در نتیجه تفکر فلسفی آغشته به افلاطونیسم ناشی شده است.

جزئیات دیگر زندگی گرگوری تقریباً برای ما ناشناخته است. ظاهراً او به دور از فعالیتهای فعال دنیوی با تئوسویا زندگی می کرد و خود را وقف تحصیل و زندگی معنوی می کرد ، اما علیرغم همه تماس های او نمی خواست در خلوت برادر واسیلی شریک شود. او داخل ماند روابط بهتربا ماکرینا، نگهبان روح خانواده، به شدت به او وابسته بود. او بر جامعه زنان نزدیک نیسا تسلط داشت. گریگوری او را مربی معنوی خود نامید. او زندگی و مرگ او را که شاهد آن بود در یک مقاله کوچک و عمیق توصیف کرد.

در تمام این مدت، پس از 371، گریگوری ریاست اسقف نشین نیسا را ​​بر عهده داشت. همانطور که خودش گزارش می دهد، او را "تحت اجبار" از برادرش واسیلی پذیرفت. او به توانایی های رهبری برادرش اعتماد خاصی نداشت. علاوه بر این، گریگوری تمایل چندانی به رفع تنش بین واسیلی و عمویش اسقف نداشت، که به نوبه خود برادرش را با گرگوری متکلم آشتی داد. اما واسیلی اول از همه به افرادی نیاز داشت که از نظر ارتدکس قابل اعتماد باشند. گریگوری با دانش الهیاتی خود همه را تحت تأثیر قرار داد. او دیپلمات متوسطی بود، اما ایمان خود را محکم نگه داشت و آموخته هایش در همه جا به رسمیت شناخته شد. در جریان نزاع آریان، این مهم ترین بود.

اسقف کوچک نیسا به خودی خود هیچ اهمیتی نداشت. در دوران مدرن، اسقف چیزی بیش از یک پیشوا وجود نخواهد داشت. گرگوری با اکراه پذیرفت این موقعیت را پذیرفت. او حتی از تبعید "به صحرا" شکایت کرد و ساکنان شهر شدیدترین ارزیابی را از او دریافت کردند. با این حال، او یک اسقف غیور و فداکار به گله خود بود که بسیار به او احترام می گذاشتند. این متکلم و عارف بلد بود مستقیم صحبت کند و بدون کتک زدن به تدریس بپردازد. موعظه او در روز عیسی الگویی از درایت، دوستی و تربیت است که با گوش مردمی سازگار شده است.

گریگوری مجبور شد مجازات خود را از جانب آریایی ها تحمل کند. برای بی اعتبار کردن او، آنها اتهامات هدر دادن اموال کلیسا را ​​مطرح کردند. این اتهام خنده دار است وقتی به یاد بیاورید که او همیشه در کنار فقرا بوده است. او خلع شد و تا زمان مرگ امپراتور والنس (378) نتوانست به تخت اسقفی بازگردد. شهر با خوشحالی از او استقبال کردند. او که تحت تأثیر ملاقات با گله خود قرار گرفته بود، نوشت: «اگرچه آنها نهایت محبت خود را به من نشان دادند، دهان مرا نبستند.»

پس از مرگ واسیلی، گریگوری وارث برادرش در الهیات و رهبانیت شد. به نظر می رسید این باخت به او اعتماد به نفس می دهد. از آن پس، او نقش اصلی مدافع ارتدکس را داشت. واسیلی مانع از رشد واقعی او شد و احتمالاً منصفانه از او قدردانی نکرد. شخصیت‌های آن‌ها بسیار متفاوت بود، و گریگوری، که ذاتاً محجوب بود، هرگز خود را به قیمت برادرش نشان نمی‌داد.

مقالات

گریگوری خود را وقف نوشتن کرد. اولین اثر او، "درباره آفرینش انسان"، تکمیل موعظه های برادرش در مورد خلقت بود. در او رشد کرد انسان شناسی مسیحی، پر از تأثیر فیزیولوژی افلاطونی. اندیشه او به جای منطقی، متمرکز توسعه می یابد، انحرافات یکی پس از دیگری دنبال می شوند. نویسنده به آموزه های الهیاتی درباره انسان، تصویر و تشبیه خداوند علاقه دارد: «انسان نوعی معجزه دنیای زیر قمری نیست، بلکه واقعیتی است که بدون شک از هر چیزی که ما می دانیم فراتر است، زیرا او، تنها مخلوق، شبیه است. خدا.» گرگوری به طرز شگفت انگیزی وحدت بشریت را آشکار می کند: اندازه انسانیت تنها با آن تولد نهایی محقق می شود که در مسیح کامل بودن بشریت را حل خواهد کرد.

در سال 379، گریگوری در شورایی شرکت کرد که وظیفه آن نزدیک کردن شرق و غرب به یکدیگر بود. به او سپرده شد تا کلیساها را در امتداد سواحل Pontus Euxine بررسی کند. سباستین از ارمنستان از او خواست که به عنوان اسقف آنها باقی بماند. آنها توافق کردند که برادرش پیتر را داشته باشند. در سال 381، گرگوری به همراه گریگوری دیگر، متکلم، به شورای قسطنطنیه فراخوانده شدند. این اوج آن بود مسیر زندگی. او در افتتاحیه سخنرانی کرد. امپراطور او را نگهبان ارتدکس در تمام اسقف های پونتوس اوکسین منصوب کرد. در این رتبه، او باید قابلیت اطمینان اسقف ها را آزمایش می کرد: آریایی ها را حذف کنید و پیروان نماد Nicene را نصب کنید.

در این سالها بود - دقیقاً مشخص نیست چه زمانی - که گریگوری با اعتماد امپراتوری، چندین مأموریت را رهبری کرد. او هم از عربستان و هم از اورشلیم دیدن کرد. اما اعتماد امپریالیستی او را نه دیپلماتیک‌تر و نه شدیدتر نکرد. گریگوری در سخنان خود بسیار معتدل است و در نامه هایش تند و کنایه آمیز است، به ویژه هنگامی که زیارت اورشلیم را توصیف می کند: «اینجا ننگ بسیار بیشتر از تقوا است. بهتر است یک گوشه نشین ساده باشی تا یک زائر متظاهر.»

مهمترین آثار جزمی که مرجعیت کلامی او و در واقع شکوه او به طور کلی بر آن استوار است، به همین زمان باز می گردد. «تعالی بزرگ» مجموعه نظری از حقایق اساسی جزم شناسی است، کتاب درسی جزم شناسی، که بر اساس رساله «درباره عناصر» اوریگن است، اما به هیچ وجه کورکورانه از آن پیروی نمی کند. این کار قدرت را آشکار می کند تفکر متافیزیکیگریگوری نیسا. تقریباً در همان زمان، زندگی ماکرینا، که قبلاً مورد بحث قرار گرفت، نوشته شد.

گرگوری کاملاً مستقل فکر می کرد و این را به هیچ وجه پنهان نمی کرد ، که گاهی اوقات رابطه او را با جانشین برادرش پیچیده می کرد. تشخیص برتری آشکار زیردستان نیازمند فروتنی قابل توجهی بود. و اسقف اعظم فقط فاقد فروتنی بود. بنابراین، اغلب اختلاف نظرها به وجود می آمد.

در تمام این مدت، گریگوری در اوج شکوه سخنوری خود بود. سبک والای و درخشش بلاغی او که برای ذائقه امروز ما بیش از حد بود، قسطنطنیه آن زمان را مجذوب خود کرد. در همین سالها با یکی از زنان برجسته به نام St. در المپیاد، او متعاقباً مخاطب نامه‌های متعددی از جان کریستوم بود. تعدادی از سخنرانی‌های معروف تشییع جنازه به همان دوران زندگی او برمی‌گردد، از جمله خطبه‌ای در مورد مرگ شاهزاده خانم جوان پولچریا با شرح غم و اندوهی که دربار امپراتوری را فرا گرفت. شاید این او بود که الهام بخش نوحه های کلاسیک Bossuet بود. او بالای تابوت ملکه فلاکسیلا صحبت کرد.

سپس جلال او در برابر ستاره در حال ظهور جان کریزوستوم جوان محو شد - درست در آن زمان او در اولین شکوه خود ظاهر شد. گریگوری به تدریج فراموش شد، او خود را به عقب رانده شد و از این موضوع به شدت آسیب دید، که البته برای او خوب به نظر نمی رسد.

گرگوری که از بسیاری مسئولیت ها رها شده بود، به زندگی درونی خود پرداخت و به خودسازی و الهیات عرفانی روی آورد. او با تلفیق تجربه با تأمل به اقتدار و اصالت بی نظیری در این زمینه دست یافت. او در این دوره آثار شگفت انگیز «زندگی موسی» و «درباره آواز نغمه ها» را با تفسیر «پدر ما» و رساله «در باب سعادت» - شاهکارهای الهیات عرفانی - نوشت. در حال توسعه در از نظر معنویبه دستور برادرش، او آنچه را که معلوم شد آموزه ای بسیار عرفانی در مورد رهبانیت است، توسعه داد (عمدتاً در کتاب «درباره حکومت مسیحی» /De institut christiano/).

در این زمان، گریگوری، به قول خودش، به «سن موی خاکستری» رسیده بود. او به دنبال اوریجن، در تصاویر زنده کتاب‌های «زندگی موسی» و «در سرود سرودها» سفر معنوی را به عنوان مسیری پیوسته برای بهبود و تطهیر توصیف می‌کند که روح را با جزر و مدهای جدید فیض سیراب می‌کند. - و به همین ترتیب تا ایثار کامل. او در مورد سه سطح زندگی معنوی می نویسد: روشنگری، تاریکی و تاریکی و از او این تعاریف به نویسندگان معنوی قرون وسطی منتقل شده است. شخص در انکار کامل خود، با الهام از عشق خالص، خود را به خدا نشان می دهد و از بالا به عنوان دوست خدا شناخته می شود، «که برای من تحقق زندگی است». در اینجا متفکر دست در دست عارف می رود و گمانه زنی مبتنی بر تجربه است. به نظر می رسد که فریادهایی که روح او فوران می کند، سرمستی قدیس را پیش بینی می کند. ترزا آویلا.

گریگوری در سال 394 برای آخرین بار در امور شورای بعدی شرکت کرد. او باید به زودی پس از آن مرده باشد، شاید در سال 395. تاریخ نسبت به گریگوری نیسا ناعادلانه بود. گرگوری هر از گاهی نادیده گرفته می شود، نه توسط همه و نه همیشه قدردانی می شود، گرگوری یکی از جدی ترین متفکران آن عصر، غنی از ذهن های الهیاتی باقی می ماند.

ظاهر

تصورش سخت است سرزندگیگریگوری، مردی که در اعترافات زندگینامه ای به شدت خسیس است. حتی نامه‌هایش هم در مورد او به عنوان یک شخص اطلاعات کمی دارد. استقلال معنوی او در توصیف زیارت به وضوح آشکارتر می شود. او بسیار مراقب است و حتی از کسری از آن ریاکاری که مردم اغلب با آن مورد توجه قرار می گیرند، کاملاً خالی است. افراد مذهبی. طبیعتاً او بسته، مخفیانه، محفوظ است. معمولا او احساسات خود را نشان نمی دهد، اما گاهی اوقات آنها از بین می روند. هیچ اشاره ای به عملی بودن روزمره در او نیست، گاهی اوقات او به سادگی دست و پا چلفتی است. در طول زندگی واسیلی ، او به هیچ وجه نمی خواست و نمی توانست هویت خود را اثبات کند. او که بر افکار خود مسلط شده بود و از کورها رهایی یافت، به این مناسبت و مسئولیت خود برخاست. بلوغ کامل و شکوفایی توانایی های او مصادف بود با لحظه ای که باید از صحنه کناره گیری می کرد. در زمان انکار نفس و تعمیق روحی، یعنی زمان کامل شدن و برداشت محصول، تمام اغواها از بین رفته بود: راه پرفراز و نشیب منتهی به خدا در برابر او گشوده شد.

واسیلی و گریگوری متکلم بر او سایه افکندند. او از آن دسته افرادی است که هر چه بیشتر با آنها آشنا شوید جالب تر می شوند. آنها به یک آشنایی معمولی بسته هستند، اما توجه و کوشش به ثمر خواهد رسید. او بیش از هر پدر دیگر کلیسا با افلاطونیسم آغشته بود، تمام نویسندگان بت پرست را که در دسترس او بود خواند و این باعث شد که نگرش بسیار مبهم نسبت به آثار او ایجاد شود.

باید بپذیریم که او در هجا چندان قوی نبود. او این فرصت را نداشت که مانند دو رقیب خود در لذت های دانشگاهی مهارت پیدا کند. او خودآموخته بود، «شاگرد خودش». عبارت او سنگین است، مملو از معنی است، ساختار گفتار او ضعیف است. او در لفاظی خود به جادوی کلمات تسلط ندارد. سبک او - به ویژه سخنوری - بسیار کم با غنای طبیعت او مطابقت دارد. این زمانی است که سبک نویسنده را از ما پنهان می کند.

قدرت گرگوری در انرژی اندیشه او و در عمق جستجوهای الهیاتی او نهفته است: در اینجا او از ریحان و نازیانزوس پیشی می گیرد. او یکی از اصیل ترین متفکران تاریخ کلیسا است. هیچ یک از پدران قرن چهارم. نتوانست فلسفه را چنان متقاعدکننده در درک عمیق اسرار وحی به کار گیرد. گریگوری تحت تأثیر افلاطونیسم قرار گرفت، اما زمانی که نیاز به نشان دادن داشت، توانست آن را کنار بگذارد خبر خوبمسیحیت با تمام اصالتش. او فلسفه بت پرستی را با دختر فرعون که دچار ناباروری شده است مقایسه می کند. او تقریباً همین را در مورد فلسفه ای که وحی روشن نمی کند می گوید: «تا خدا را نشناسد، فقط سقط جنین سهم آن است». برای او منبع حقیقت کتاب مقدس است. او مانند معلمش اوریگن، از کلام خدا الهام گرفت.

در پایان، گرگوری بنیانگذار الهیات عرفانی است. بیایید فرض کنیم که او از اوریگن و پیروانش استفاده کرد، اما آزادانه طراحی کرد و از نظر معنوی مستقل باقی ماند. او به حق جایگاه مهمی در تاریخ رشد معنوی بشر دارد، اما این مکان تا به امروز به او اختصاص داده نشده است. او رابط فیلون و فلوطین و بین دیونیسیوس آرئوپاگیتی و ماکسیموس اعتراف کننده است. در تأثیر عمیق او بر رهبانیت شرقی تردیدی وجود ندارد. در قرون وسطی در غرب، با اظهار نظر در مورد شبه آرئوپاگیت، شکی نداشتند که او در یک خط مستقیم از گرگوری آمده است. به این ترتیب اسقف نیسا با لباس شخصی دیگر وارد غرب شد.

گرگوری با مثال هایی از کتاب مقدس تغییر زندگی تحت تأثیر غسل تعمید را نشان می دهد. ن با وجود وسوسه های شیطانی، ما باید آن گونه که شایسته فرزندان خداست رفتار کنیم، و سبک زندگی خود را تغییر دهید.

برای جشن پر برکت

اجازه دهید با شهادت کتاب مقدس پایان دهیم. با این حال، اگر بخواهیم همه چیز را فهرست کنیم و همه را یکجا جمع کنیم، سخنان ما پایانی نخواهد داشت. همگی با تسبیح موهبت تولدی جدید، مفتخر به تجدید و نجات خود، با پذیرش عالی ترین فیض، تغییری در اخلاق خود به من نشان دهید. بگذار در خلوص زندگیت ببینم که چقدر برای پیشرفت انگیزه داری. آنچه با حواس محسوس است تغییر نمی کند و صورت بدن باقی می ماند و در ترکیب طبیعی مرئی تغییری ایجاد نمی شود.

با این حال، ما به تأییدیه ای نیاز داریم که فرد بازسازی شده را محکوم کند. نشانه هایی برای تشخیص فرد جدید از فرد قدیمی مورد نیاز است. در درک من، نشانه آرزوی آزاد روح است، شکستن زندگی قبلی برای درک زندگی جدید، و هر شاهد عینی واقعی به وضوح تغییر و ناپدید شدن بی ردپای گذشته را تشخیص می دهد.

و یک باجگیر دیگر، همراه زکیوس، متی انجیلی، پس از انتخاب او کنار گذاشته شد. زندگی قدیمیمثل یک فرم خالی پولس جفاگر بود و به لطف خدا رسول شد و به نام مسیح به نشانه کفاره و توبه آن زنجیر ناعادلانه ای را که شریعت به او سپرده بود بر روی خود حمل کرد تا آزار دهد. کسانی که انجیل را پذیرفتند.

این گونه است که فرزندان خدا باید در تولد جدید ظاهر شوند و عادات گناه آلود را انکار کنند، و فرزندان خدا باید این گونه زندگی کنند، زیرا آنها به فیض چنین ساخته شده اند. و ما باید با جدیت به خالق خود بیندیشیم تا مانند پدر شویم و فرزندان قانونی و حقیقی کسی باشیم که به رحمت خود ما را پذیرفته است. پسر بی وفا و زمین خورده که عظمت پدرش را در زندگی زیر پا می گذارد، مایه سرزنش زنده است. به همین دلیل است که به نظر من، خداوند در انجیل خود به شاگردان گفته است که از ما چه انتظاری می‌رود: «...به کسانی که از شما نفرت دارند، نیکی کنید و برای کسانی که از شما استفاده می‌کنند و شما را آزار می‌دهند، دعا کنید تا پسران پدر شما در آسمان، زیرا او به خورشید خود دستور می دهد که بر شرور و نیکوکار طلوع کند و بر عادلان و ظالمان باران ببارد.» (متی 5: 44-45). او می گوید، اگر درگیر خوبی های پدر شوید، و در اعمال و نگرش خود نسبت به همسایگان خود، نیکی خدا را نشان دهید، فرزند خواهید شد.

به همین دلیل است که شیطان مخصوصاً ما را محاصره می‌کند و با عزت فرزندی سرمایه‌گذاری می‌کند، زیرا وقتی می‌بیند فضیلت مرد جدیدی را می‌بیند که به کاخ‌های بهشتی که به او دستور داده شده است، یعنی شیطان، عذابش می‌دهد. او وسوسه های جهنمی را در شما شعله ور می کند و سعی می کند ظاهر جدیدتان را از شما دور کند و مانند گذشته حاکم شما شود. و با توجه به چنین تلاش های او، ما باید سخنان رسول را تکرار کنیم: "همه ما که در مسیح عیسی تعمید یافتیم در مرگ او تعمید یافتیم" (روم ب: 3).

اگر ما بمیریم، گناه نیز با ما مرده و با نیزه سوراخ شده است، همانطور که فینحاس با حسادت خود زناکار را سوراخ کرد. برو ای حقیر، زیرا می خواهی مرده، خدمتکار سابقت را که شهوتش مانع عقلش شده، عذاب کنی. برای مرده وسوسه جسمانی نیست، وسوسه ای در مال نیست، مرده با تهمت بیگانه است، مرده با دروغ بیگانه است، به چیزهای دیگران طمع نمی کند و پایمال نمی کند. همسایگانش

من زندگی ام را تغییر دادم. تحقیر دنیا، تحقیر کالاهای زمینی را آموختم. من از بالاترین نعمت طلب می کنم. پولس می گوید: "جهان برای من مصلوب شد و من برای جهان" (غلاطیان 6:14). این صدای روح است که با حقیقت دوباره متولد شده است، این گونه خود را بیان می کند فرد جدید، به یاد آورد که ایمان خود را در پیشگاه خدا اعتراف کند ، که با راز روشن شده و با عهد عجین شده است که از کار دریغ نکند و به نام عشق به او لذت نبرد.

این سخنرانی ها برای بزرگداشت این جشنواره، اولین سال نو، کافی است. شایسته است که تعلیم خود را با توسل به کسی که این موهبت را مدیون اوست به پایان برسانیم تا با فروتنی از او برای این همه فواید تشکر کنیم.

دعا

به راستی پروردگارا تو سرچشمه تمام خوبی ها هستی، تو که ما را به عدالت رد کردی و با رحمت به ما نگاه کردی. تو از ما متنفر بودی و با ما صلح کردی، ما را نفرین کردی و برکت دادی. ما را از بهشت ​​بیرون کردی و در آنجا راه را بر ما باز کردی. برگهای انجیر رقت انگیز را در لباس بد ما ساختی و ردای سلطنتی را بر دوشمان انداختی. زندان را باز کردی و محکومان را آزاد کردی، ما را پاشیدی آب تمیزو ما را از پلیدی شست.

از این پس آدم نیز مجاز است که شرمنده از چهره و دعوت تو فرار نکند و در بهشت ​​از عذاب های شدید وجدان پنهان نشود. و شمشیر شعله ور دیگر دروازه های بهشت ​​را پنهان نمی کند و مانعی برای کسانی که به سوی بهشت ​​کشیده می شوند، نیست. و همه چیز برای بندگان گناه به شادی تبدیل شد و از این پس سرزمین های بهشتی و بهشتی به روی انسان گشوده شد. مخلوق زمینی جدا از خلقت ماوراء الطبیعه با او وحدتی دوستانه یافت; و ما انسانها با فرشتگان یکی می شویم و در معرفت مشترک خدا شریک می شویم.

پس بیایید برای خداوند سرود شادی بخوانیم که زمانی از لبهای الهام گرفته شده بود:

روح من در خدای من شاد خواهد شد:

زیرا جامه نجات را به من پوشانده است...

مثل داماد تاج گذاشت

و مانند یک عروس او را با زیورآلات آراسته است (اشس 61:10).

عروس را کسی زینت نداده بود جز مسیح، موجود، سابق و آینده، اکنون و تا ابدال اعصار. آمین