مسیحیت (از یونانی. کریستوس- «مسح شده»، «مسیح») دومین ادیان قدیمی جهان است. این به عنوان یکی از فرقه های یهودیت در قرن اول به وجود آمد. پس از میلاد در فلسطین این رابطه اولیه با یهودیت - برای درک ریشه های ایمان مسیحی بسیار مهم است - همچنین در این واقعیت آشکار می شود که بخش اول کتاب مقدس، عهد عتیق، کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان است (بخش دوم کتاب مقدس). کتاب مقدس، عهد جدید، تنها توسط مسیحیان به رسمیت شناخته شده است و برای آنها مهمترین چیز است). عهد جدید شامل: چهار انجیل (از یونانی - "بشارت") - "انجیل مرقس"، "انجیل لوقا"، "انجیل یوحنا"، "انجیل متی"، نامه های رسولان (نامه هایی به جوامع مختلف مسیحی) - 14 مورد از این رساله ها به پولس رسول نسبت داده شده است، 7 به حواریون دیگر، و آخرالزمان، یا مکاشفه یوحنای الهی دان کتاب مقدس. - M.: انتشارات جامعه کتاب مقدس روسیه، 2000. کلیسا تمام این آموزه ها را الهام گرفته از الهی می داند، یعنی توسط مردم با الهام از روح القدس نوشته شده است. بنابراین، یک مسیحی باید به محتوای آنها به عنوان بالاترین حقیقت احترام بگذارد.

اساس مسیحیت این تز است که پس از سقوط، خود مردم نمی توانند به ارتباط با خدا بازگردند. حالا فقط خود خدا می توانست به دیدار آنها بیاید. خداوند در جستجوی شخصی می رود تا خود را به ما بازگرداند. شماس A. Kuraev. پروتستان ها در مورد ارتدکس. - کلین: انتشارات زندگی مسیحی، 2006 ص 398 مسیح، پسر خدا، که از طریق روح القدس از دختر زمینی مریم (مادر خدا)، خدا-انسان متولد شد، نه تنها تمام بارها را بر عهده گرفت. زندگی انسان 33 سال در میان مردم زندگی کرده است. برای کفاره گناهان انسان، عیسی مسیح داوطلبانه مرگ بر روی صلیب را پذیرفت، دفن شد و در روز سوم دوباره برخاست، که نشان دهنده رستاخیز آینده همه مسیحیان است. مسیح عواقب آن را پذیرفت گناهان انسان; مسیح آن هاله مرگ را پر کرد که مردم خود را با آن احاطه کردند و خود را از خدا جدا کردند. بر اساس تعالیم مسیحی، انسان به عنوان حامل «شکل و تشبیه» خدا آفریده شده است. با این حال، سقوطی که توسط اولین مردم انجام شد، خدایی بودن انسان را از بین برد و لکه گناه اصلی را بر او گذاشت. مسیح با رنج کشیدن بر روی صلیب و مرگ ، مردم را "فدیه" کرد و برای کل نژاد بشر رنج می برد. بنابراین، مسیحیت بر نقش پاک‌کننده رنج، هرگونه محدودیت از سوی شخص در امیال و امیالش تأکید می‌کند: «با پذیرش صلیب خود»، شخص می‌تواند بر شر در خود و در جهان اطرافش غلبه کند. بنابراین، یک فرد نه تنها انجام می دهد احکام خدا، اما خود متحول می شود و به سوی خدا عروج می کند، به او نزدیک می شود. این هدف مسیحی است، توجیه او از مرگ قربانی مسیح. با این دیدگاه از انسان، مفهومی است که تنها مشخصه مسیحیت است مقدسات- یک اقدام فرقه ای ویژه که برای معرفی واقعی الهی به زندگی انسان طراحی شده است. این اول از همه، غسل تعمید، اشتراک، اعتراف (توبه)، ازدواج، وصلت است.

در مسیحیت، مهم این است که خدا برای مردم مرده است، بلکه این است که او از مرگ فرار کرده است. رستاخیز مسیح تأیید کرد که وجود عشق قویتر از حضور مرگ است.

تفاوت اساسی بین مسیحیت و سایر ادیان این است که بنیانگذاران دین دوم نه به عنوان یک موضوع ایمان، بلکه به عنوان واسطه آن عمل می کردند. این شخصیت بودا، محمد یا موسی نبود که محتوای واقعی ایمان جدید بود، بلکه تعلیم آنها بود. انجیل مسیح خود را به عنوان انجیل مسیح نشان می دهد. مسیح نه تنها وسیله مکاشفه است که از طریق آن خدا با مردم صحبت می کند. از آنجا که او خدا انسان است، معلوم می شود که هم موضوع و هم محتوای این مکاشفه است. مسیح کسی است که با انسان وارد ارتباط شد و این پیام در مورد او صحبت می کند.

تفاوت دیگر مسیحیت این است که هر نظام اخلاقی و دینی مسیری است که مردم در پی آن به هدف خاصی می رسند. و مسیح دقیقاً با این هدف شروع می کند. او از زندگی جاری از خدا به سوی انسان ها صحبت می کند، و نه از تلاش های انسانی که می تواند آنها را به سوی خدا بالا ببرد.

مسیحیت با گسترش در میان یهودیان فلسطین و مدیترانه، در دهه های اول وجود خود، طرفدارانی را در میان سایر مردمان به دست آورد. حتی در آن زمان، ویژگی جهان‌شمولی مسیحیت آشکار شد: جوامعی که در وسعت وسیع امپراتوری روم پراکنده بودند، با این وجود وحدت خود را احساس کردند. مردم از ملیت های مختلف به عضویت جوامع درآمدند. تز عهد جدید "نه یونانی و نه یهودی وجود دارد" برابری در برابر خدا را برای همه مؤمنان اعلام کرد و توسعه بیشتر مسیحیت را به عنوان یک دین جهانی که مرزهای ملی و زبانی نمی شناسد از پیش تعیین کرد.

توجه داشته باشم که از لحظه تولد این دین، پیروان آن تحت آزار و اذیت شدید قرار گرفتند (مثلاً در زمان نرون)، اما در آغاز قرن چهارم مسیحیت رسماً مجاز شد و توسط در پایان قرن، در زمان امپراتور کنستانتین، مذهب غالب مورد حمایت دولت قرار گرفت. در قرن دهم تقریباً تمام اروپا مسیحی شده بود. مسیحیت از بیزانس در سال 988 پذیرفته شد. کیوان روس، جایی که مذهب رسمی شد.

از قرن چهارم کلیسای مسیحیبه طور دوره ای بالاترین روحانیون را برای به اصطلاح مجالس کلیسایی جمع می کند. در این مجالس، نظام جزمی تدوین و تصویب شد، هنجارهای شرعی و قواعد مذهبی شکل گرفت و روش های مبارزه با بدعت ها تعیین شد. اولین شورای کلیسایی که در سال 325 در نیکیه برگزار شد، اعتقادنامه مسیحی را پذیرفت - مجموعه کوتاهی از جزمات اصلی که اساس این دکترین را تشکیل می دهند.

مسیحیت ایده خدای واحد را توسعه می دهد، صاحب خیر مطلق، که در یهودیت به بلوغ رسید. دانش مطلقو قدرت مطلق همه موجودات و اشیاء مخلوقات او هستند که همه با فعل آزادانه اراده الهی آفریده شده اند. دو جزم اصلی مسیحیت از تثلیث خدا و تجسم صحبت می کنند. بر اساس اولی، زندگی درونی الوهیت، رابطه سه «فرضیه» یا شخص است: پدر (اصل بی بدیل)، پسر یا لوگوس (اصل معنایی و تکوینی)، و روح القدس (حیات). -اصل دادن). پسر از پدر "متولد" می شود، روح القدس از پدر "نشات می گیرد". علاوه بر این، هر دو "تولد" و "فرصت" در زمان اتفاق نمی‌افتند، زیرا همه افراد تثلیث مسیحی همیشه وجود داشته‌اند - "پیش ازلی" - و از نظر کرامت برابر هستند - "در شرافت برابر".

مسیحیت دین رستگاری و نجات است. بر خلاف ادیانی که در آنها خدا به عنوان یک استاد بزرگ دیده می شود (یهودیت، اسلام)، مسیحیان به عشق رحمانی خدا به انسانیت گناهکار اعتقاد دارند.

همانطور که قبلاً متذکر شدم، در مسیحیت انسان «به صورت و شباهت خدا» آفریده شده است، اما گناه اولیه آدم به طبیعت انسان «آسیب زد» - آنقدر به آن آسیب رساند که قربانی کفاره خدا لازم بود. ایمان به مسیحیت به طور جدایی ناپذیری با عشق به خدا پیوند خورده است، که انسان را چنان دوست داشت که به خاطر او رنج صلیب را تحمل کرد.

ماهیت اسلام، رسوخ الگوی دینی جهان را در تار و پود زندگی سیاسی-اجتماعی مسلمانان از پیش تعیین می کند. چنین سیستمی بسیار پایدارتر از سیستم مسیحی است. به همین دلیل است که، بدیهی است، پیش نیازهای دستیابی به یک تمدن جدید و از قبل غیر مذهبی را ایجاد نکرد.

مسیحیت گسترده ترین دین در جهان است (همانطور که قبلاً اشاره کردم، حدود 1400 میلیون نفر در دنیای مدرن- مسیحیان). این سه جنبش اصلی را متمایز می کند: کاتولیک، ارتدکس و پروتستان.

(از grsch. - «ارتدوکس») به عنوان شاخه شرقی مسیحیت پس از تقسیم امپراتوری روم توسعه یافت و با شکل گیری پس از تقسیم کلیساها در سال 1054، عمدتاً در اروپای شرقی و خاورمیانه گسترده شد.

ویژگی های ارتدکس

تشکیل تشکل های مذهبی ارتباط تنگاتنگی با اجتماعی و زندگی سیاسیجامعه مسیحیت از این قاعده مستثنی نخواهد بود، که به ویژه در تفاوت بین جهت های اصلی آن - کاتولیک و ارتدکس مشهود است. در آغاز قرن پنجم. امپراتوری روم به شرقی و غربی تقسیم شد. شرق یک دولت واحد بود، در حالی که غرب مجموعه ای از شاه نشین ها بود. در شرایط تمرکز قوی قدرت در بیزانس، کلیسا بلافاصله تبدیل به ضمیمه دولت شد و امپراتور در واقع رئیس آن شد. رکود زندگی اجتماعیبیزانس و کنترل کلیسا توسط یک دولت مستبد، محافظه کاری کلیسای ارتدکس را در عقاید و مناسک و نیز گرایش به عرفان و خردگرایی در ایدئولوژی آن تعیین کرد. در غرب، کلیسا به تدریج جایگاهی مرکزی در جامعه به خود اختصاص داد و به سازمانی تبدیل شد که به دنبال تسلط در تمام عرصه های جامعه از جمله سیاست بود.

تفاوت مسیحیت شرقی و غربیهمچنین به دلیل ویژگی های توسعه فرهنگ معنوی بود. مسیحیت یونانی توجه خود را بر هستی شناختی متمرکز کرد، مسائل فلسفی، غربی - در زمینه سیاسی و حقوقی.

از آنجایی که کلیسای ارتدکس تحت حمایت دولت بود، تاریخ آن نه چندان با رویدادهای خارجی که با شکل گیری دکترین مذهبی مرتبط است. دکترین ارتدکس بر اساس کتاب مقدس(کتاب مقدس - عهد عتیق و جدید) و سنت مقدس (فرمانهای هفت شورای جهانی و محلی اول، آثار پدران کلیسا و متکلمان متعارف) در دو مجمع جهانی اول - نیکیه (325) و قسطنطنیه (381) -صدا کرد کرید، به طور خلاصه جوهر دکترین مسیحی را بیان می کند. تثلیث خدا - خالق و حاکم جهان، وجود را به رسمیت می شناسد زندگی پس از مرگانتقام پس از مرگ، مأموریت رستگاری عیسی مسیح، که امکان رستگاری بشریت را که مهر گناه اولیه بر او نهفته است، باز کرد.

مبانی ارتدکس

کلیسای ارتدکس مفاد اساسی ایمان را کاملاً واقعی، ابدی و تغییرناپذیر اعلام می کند که توسط خود خدا به انسان ابلاغ شده و با عقل غیرقابل درک است. حفظ آنها دست نخورده اولین مسئولیت کلیسا خواهد بود. اضافه کردن یا کم کردن هیچ شرطی غیرممکن است، زیرا عقاید متأخر کلیسای کاتولیک در مورد نزول روح القدس نه تنها از پدر، بلکه از پسر (filioque) و در مورد تصور بی آلایش نه تنها است. مسیح، و همچنین مریم باکره، در مورد خطاناپذیری پاپ، در مورد برزخ - ارتدکس آنها را بدعت می داند.

نجات شخصی مؤمنانوابسته به انجام غیرتمندانه آداب و دستورات کلیسا است، به همین دلیل مقدمه ای برای فیض الهی وجود دارد که از طریق مقدسات به شخص منتقل می شود: تعمید در کودکی، مسح، اشتراک، توبه (اعتراف)، ازدواج، کشیشی. تقدیس روغن (عزیز) با آداب و رسومی همراه است که همراه با خدمات الهی، دعا و اعیاد مذهبییک کیش دینی مسیحیت را تشکیل دهند. دانستن آن مهم است ارزش عالیدر ارتدکس به تعطیلات و روزه ها متصل است.

رعایت احکام اخلاقی را آموزش می دهد، توسط خداوند از طریق موسی نبی به انسان داده شده است و همچنین وفای به عهدها و موعظه های عیسی مسیح که در اناجیل آمده است. محتوای اصلی آنها پایبندی به استانداردهای جهانی زندگی انسانی و عشق به همسایه، مظاهر رحمت و شفقت و همچنین امتناع از مقاومت در برابر شر از طریق خشونت خواهد بود. ارتدکس بر رنج بی‌شک و شکایتی که توسط خدا فرستاده شده است تا قدرت ایمان و پاکسازی از گناه را آزمایش کند، و بر احترام خاص مبتلایان - متبرک، گداها، احمقان مقدس، گوشه‌نشینان و گوشه‌نشینان تأکید می‌کند. در ارتدکس، تنها راهبان و بالاترین درجات روحانیون نذر تجرد می‌کنند.

سازمان کلیسای ارتدکس

بر خلاف کاتولیک، در ارتدکس هیچ مرکز معنوی واحد، یک رئیس کلیسا وجود ندارد. در روند توسعه ارتدکس، 15 خودمختار(از یونانی خودکار- "خودم"، کفال- "سر") کلیساهای مستقل 9 تای آن توسط پدرسالاران و بقیه توسط کلانشهرها و اسقف اعظم اداره می شود. به جز موارد فوق، وجود دارد خودمختارکلیساها نسبتاً مستقل از خودمختاری در مسائل حاکمیت داخلی هستند.

کلیساهای خودمختار به دو دسته تقسیم می شوند اگزراسی ها، معاونت ها، اسقف نشین ها(نواحی و مناطق) به رهبری اسقف ها و اسقف اعظم، دانشکده(ادغام چند محله) و محله هادر هر معبد ایجاد شده است. پدرسالارانو کلان شهرهادر شوراهای محلی برای مادام العمر انتخاب می شوند و زندگی کلیسا را ​​با هم رهبری می کنند سینود(یک نهاد کالجیال زیر نظر پاتریارسالاری، که متشکل از مقامات ارشد کلیسا است که به صورت دائم و غیردائم در آن عضویت دارند)

امروز وجود دارد سه کلیسای ارتدکس خودمختار: سینا (حوزه قضایی اسقف نشین اورشلیم)، فنلاندی (حوزه قضایی اسقف نشین قسطنطنیه)، ژاپنی (حوزه قضایی اسقف نشین مسکو) محدودیت های استقلال کلیساهای خودمختاربا توافق با کلیسای خودمختار که به آن خودمختاری اعطا شد، تعیین شد. رؤسای کلیساهای خودمختار انتخاب می شوند شوراهای محلیبا تأیید بعدی آنها توسط پدرسالار کلیسای خودمختار. تعدادی از کلیساهای خودمختار دارند ماموریت ها، دانشکده ها، متوکیون هاتحت سایر کلیساهای ارتدکس

مشخصه کلیسای ارتدکس است اصل مدیریت سلسله مراتبی، یعنی انتصاب همه مقامات از بالا و اطاعت مستمر روحانیت پایین به بالاتر. همه روحانیون به عالی، متوسط ​​و پایین و همچنین سیاه (رهبانی) و سفید (استراحت) تقسیم می شوند.

شأن متعارف کلیساهای ارتدکس در فهرست رسمی منعکس شده است - " دوبله افتخار».طبق این فهرست، کلیساها به ترتیب خاصی قرار گرفته اند.

کلیسای ارتدکس قسطنطنیه.نام دیگری دارد - کلیسای جهانی یا ایلخانی کلیسایی. پاتریارک قسطنطنیه را کلیسا می دانند، اما حق دخالت در فعالیت های کلیساهای دیگر را ندارد. پس از آن که امپراتور کنستانتین پایتخت را از رم به شهر کوچک یونانی بیزانس منتقل کرد، که سپس به قسطنطنیه تغییر نام داد، بوجود آمد. پس از تصرف قسطنطنیه توسط ترکها در سال 1453، اقامتگاه پاتریارک ارتدوکس به شهر فانار منتقل شد که به محله یونانی استانبول تبدیل شد. در سال 1924، کلیسای قسطنطنیه از تقویم ژولیانی به تقویم گرگوری تغییر کرد. تحت صلاحیت آن مجموعه صومعه ای وجود دارد که شامل 20 صومعه است. رئیس کلیسای قسطنطنیه دارای عنوان اسقف اعظم قسطنطنیه - روم جدید و پاتریارک جهانی است. پیروان کلیسای قسطنطنیه در بسیاری از کشورهای جهان زندگی می کنند.

کلیسای ارتدکس اسکندریهنام دیگر پاتریارک یونانی ارتدوکس اسکندریه است. بنیانگذار آن را مرقس حواری می دانند. در دهه 30 به وجود آمد. قرن اول پس از میلاد در قرن پنجم انشعابی در کلیسا رخ داد که در نتیجه آن الف کلیسای قبطی با 1928 تقویم میلادی به تصویب رسید. رئیس کلیسای اسکندریه دارای عنوان پاپ و پاتریارک اسکندریه و کل آفریقا است که مقیم اسکندریه است. حوزه قضایی کلیسا در سراسر آفریقا گسترش می یابد.

کلیسای ارتدوکس انطاکیهدر دهه 30 قرن اول تأسیس شد. پس از میلاد در انطاکیه، سومین شهر بزرگ امپراتوری روم. تاریخچه این کلیسا با فعالیت های پولس رسول و همچنین با این واقعیت که شاگردان مسیح برای اولین بار در خاک سوریه مسیحی خوانده شدند مرتبط است. جان کریستوم در اینجا به دنیا آمد و تحصیل کرد. در سال 550 کلیسای انطاکیه به ارتدوکس و یعقوبیترئیس فعلی کلیسای انطاکیه دارای عنوان پاتریارک انطاکیه و تمام شرق است که مقیم دمشق است. 18 حوزه تحت صلاحیت آن وجود دارد: سوریه، لبنان، ترکیه، ایران، عراق و سایر کشورها.

کلیسای ارتدکس اورشلیم،که نام دیگری نیز دارد - پدرسالاری ارتدکس یونانی اورشلیم. طبق افسانه، کلیسای اورشلیمدر اولین سالهای تأسیس آن توسط بستگان خانواده عیسی مسیح رهبری می شد. سر کلیسا دارای عنوان یونانی است پاتریارک ارتدکساورشلیم با اقامت در اورشلیم. خدمات الهی در صومعه ها به زبان یونانی و در کلیساها به زبان عربی انجام می شود. در ناصره عبادت بر انجام می شود زبان اسلاو کلیسا. تقویم جولیان پذیرفته شد.

توجه به این نکته ضروری است که یکی از وظایف کلیسا حفظ اماکن مقدس است. حوزه قضایی به اردن و مناطق تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین گسترش می یابد.

کلیسای ارتدکس روسیه

کلیسای ارتدکس گرجستان.مسیحیت در قرون اول پس از میلاد در گرجستان گسترش یافت. در قرن هشتم خودمختاری را دریافت کرد. در سال 1811، گرجستان بخشی از امپراتوری روسیه شد و این کلیسا به عنوان یک مرکز اگزراسی بخشی از کلیسای ارتدکس روسیه شد. در سال 1917، در جلسه کشیشان گرجستان، تصمیمی برای بازگرداندن خودمختاری، که تحت حاکمیت شوروی باقی ماند، گرفته شد. کلیسای ارتدکس روسیه فقط در سال 1943 خودمختاری را به رسمیت شناخت.

فصل کلیسای گرجستاندارای عنوان کاتولیکوس-پتریارک کل گرجستان، اسقف اعظم متسختا و تفلیس با اقامت در تفلیس.

کلیسای ارتدکس صربستان.خودمختاری در سال 1219 به رسمیت شناخته شد. رئیس کلیسا دارای عنوان اسقف اعظم پچ، متروپولیتن بلگراد-کارلواکیا، پاتریارک صربستان با مقیم بلگراد است.

کلیسای ارتدکس رومانیاییمسیحیت در قرن دوم تا سوم به قلمرو رومانی نفوذ کرد. پس از میلاد در سال 1865، خودمختاری کلیسای ارتدوکس رومانیایی اعلام شد، اما بدون رضایت کلیسای قسطنطنیه. در سال 1885 چنین رضایتی به دست آمد. رئیس کلیسا دارای عنوان اسقف اعظم بخارست، متروپولیتن Ungro-Vlahia، پاتریارک کلیسای ارتدکس رومانیایی با اقامت در بخارست است.

کلیسای ارتدکس بلغارستانمسیحیت در قرن های اول عصر ما در قلمرو بلغارستان ظاهر شد. در سال 870 کلیسای بلغاریاستقلال دریافت کرد. وضعیت کلیسا در طول قرن ها بسته به وضعیت سیاسی تغییر کرده است. خودمختاری کلیسای ارتدکس بلغارستان تنها در سال 1953 توسط قسطنطنیه به رسمیت شناخته شد، و پاتریارسالاری تنها در سال 1961.

رئیس کلیسای ارتدکس بلغارستان دارای عنوان متروپولیتن صوفیه، پاتریارک کل بلغارستان با مقیم صوفیه است.

کلیسای ارتدکس قبرس.اولین جوامع مسیحی در این جزیره در آغاز عصر ما توسط سنت سنت ساخته شد. پولس رسولان و برنابا را فراموش نکنید. مسیحی شدن گسترده مردم در قرن پنجم آغاز شد. اتوسفالی در III به رسمیت شناخته شد شورای جهانیدر افسس

رئیس کلیسای قبرس دارای عنوان اسقف اعظم نیو ژوستینیانا و کل قبرس است، محل اقامت وی ​​در نیکوزیا است.

کلیسای ارتدکس E.yada (یونانی).طبق افسانه ها، ایمان مسیحیتوسط پولس رسول که جوامع مسیحی را در تعدادی از شهرها تأسیس کرد و تأسیس کرد، آورده شد. یحیی الهی دان «مکاشفه» را در جزیره پاتموس موعظه کرد. خودمختاری کلیسای یونان در سال 1850 به رسمیت شناخته شد. در سال 1924، این کلیسا به تقویم میلادی تغییر کرد که باعث انشقاق شد. رئیس کلیسا لقب اسقف اعظم آتن و کل یونان را دارد که اقامتگاهش در آتن است.

کلیسای ارتدکس آتن.خودمختاری در سال 1937 به رسمیت شناخته شد. در همان زمان، به دلایل سیاسی، تناقضاتی به وجود آمد و موقعیت نهایی کلیسا تنها در سال 1998 مشخص شد. رئیس کلیسا دارای عنوان اسقف اعظم تیرانا و کل آلبانی با محل اقامت خود است. در تیرانا از ویژگی های این کلیسا می توان به انتخاب روحانیون با مشارکت غیر روحانیان اشاره کرد. این سرویس به زبان آلبانیایی و یونانی انجام می شود.

شایان ذکر است - کلیسای ارتدکس لهستان. اسقف های ارتدکساز قرن سیزدهم در قلمرو لهستان وجود دارد، با این حال، آنها برای مدت طولانی تحت صلاحیت پدرسالاری مسکو بودند. پس از به دست آوردن استقلال لهستان، آنها زیر مجموعه کلیسای ارتدوکس روسیه را ترک کردند و کلیسای ارتدوکس لهستان را تشکیل دادند که در سال 1925 به عنوان خودمختار شناخته شد. روسیه خودمختاری را پذیرفت شایان ذکر است که کلیسای لهستان تنها در سال 1948.

خدمات الهی به زبان اسلاو کلیسا انجام می شود. در همان زمان، در اخیرابه طور فزاینده ای استفاده می شود لهستانی. رئیس کلیسای ارتدکس لهستان دارای عنوان متروپولیتن است. فراموش نکنید که ورشو و کل افسنطین با اقامت در ورشو فراموش نکنید.

کلیسای ارتدوکس چکسلواکی.غسل تعمید دسته جمعی مردم در قلمرو جمهوری چک و اسلواکی مدرن در نیمه دوم قرن 9 آغاز شد، زمانی که روشنگران اسلاوی سیریل و متدیوس وارد موراویا شدند. برای مدت طولانی این اراضی در اختیار داشتند کلیسای کاتولیک. ارتدکس فقط در شرق اسلواکی حفظ شد. پس از تشکیل جمهوری چکسلواکی در سال 1918، یک جامعه ارتدوکس تشکیل شد. تحولات بیشتر منجر به شکاف در ارتدکس کشور شد. در سال 1951، کلیسای ارتدوکس چکسلواکی از کلیسای ارتدکس روسیه خواست تا آن را تحت صلاحیت خود بپذیرد. در نوامبر سال 1951، کلیسای ارتدکس روسیه به آن خودمختاری اعطا کرد، که کلیسای قسطنطنیه تنها در سال 1998 آن را تایید کرد. پس از تقسیم چکسلواکی به دو ایالت مستقل، کلیسا دو استان شهری را تشکیل داد. رئیس کلیسای ارتدوکس چکسلواکی دارای عنوان متروپولیتن پراگ و اسقف اعظم جمهوری چک و اسلواکی با اقامت در پراگ است.

کلیسای ارتدکس آمریکاییارتدکس از آلاسکا به آمریکا آمد، جایی که اواخر هجدهم V. جامعه ارتدکس شروع به فعالیت کرد. در سال 1924 اسقف نشینی تشکیل شد. پس از فروش آلاسکا به آمریکا کلیساهای ارتدکسو قطعات زمین در مالکیت کلیسای ارتدکس روسیه باقی مانده است. در سال 1905، مرکز اسقف نشین به نیویورک و رئیس آن منتقل شد تیخون بلاوینبه درجه اسقف اعظم ارتقا یافت. در سال 1906، او مسئله امکان خودمختاری کلیسای آمریکا را مطرح کرد، اما در سال 1907 تیخون فراخوانده شد و این موضوع حل نشده باقی ماند.

در سال 1970، پاتریارک مسکو به این کلان شهر که در آمریکا کلیسای ارتدکس نامیده می شد، وضعیت خودمختاری داد. رئیس کلیسا عنوان اسقف اعظم را دارد. فراموش نکنید که او متروپولیتن واشنگتن، متروپولیتن کل آمریکا و کانادا است که محل سکونتش در Syosset در نزدیکی نیویورک است.

این جمله را اغلب از زبان سیاستمداران، مقامات و مردم عادی می شنوید: خدا یکی است و فرقی نمی کند که چگونه به او ایمان داشته باشید. بیایید سعی کنیم به این بیانیه فکر کنیم. اولاً من واقعاً با این جمله موافقم که غیر از خدا خدایان دیگری وجود ندارد. آن ها خداوند خالق و روزی دهنده همه مردم است. خداوند نه تنها به مردم، بلکه به حیوانات و کل جهان اهمیت می دهد. با این حال، با وجود تمام این واقعیت که چنین است ادیان توحیدیهمانطور که اسلام، یهودیت و مسیحیت ایمان به خدای واحد را فرض می‌کنند، همین تعلیم در مورد خدا، درباره انسان، در مورد راه رسیدن به خدا، در مورد زندگی پس از مرگ امکان اتحاد آنها را در یک کل و قرار دادن علامت مساوی فراهم نمی‌کند. این را هر کسی که حتی خوانده باشد می داند دوره کوتاهمطالعات دینی وقتی فردی اعلام می کند که همه ادیان یکسان هستند، چنین فردی بلافاصله به بی کفایتی خود خیانت می کند یا اهداف شخصی خود را دارد. چنین سطح بندی مشکلات موجود را حل نخواهد کرد.

البته، اختلاف در درک آموزه خدا نباید باعث خصومت، جنگ، ظلم و تغییر دین اجباری شود. یک وسیله متمدنانه و بسیار مؤثر به نظر من باید گفت و گوی مسالمت آمیز و صادقانه و سرشار از عشق و احترام باشد. چرا گفتگو مهم است؟ زیرا او قادر است از شر آن خلاص شود اسطوره های موجود، تعصباتی که اغلب برای کسانی که حسادت فراتر از عقل را برای محافظت از خود نشان می دهند، پارچه قرمزی است.او ایمان نادیده گرفتن سنت دینی خود نیز به نظر من یکی از دلایل احتمالی درگیری های مذهبی است.

من به نظر من تفاوت های قابل توجهی بین آنها خواهم داد ادیان مختلفو ارتدکس.

1. ارتدکس، مانند بسیاری از ادیان دیگر، واقعاً ایمان به خدای واحد را فرض می کند. با این حال، ایمان کلیسا ایمان به تثلیث مقدس است. این تفاوت قابل توجهی است که اغلب منجر به اتهامات شرک علیه ارتدوکس می شود.

2. نگرش به شخص خداوند عیسی مسیح. برای ارتدکس، مسیح پسر خداست، خدایی که انسان شد. نگرش اسلام و یهودیت نسبت به شخص حضرت عیسی مسیح متفاوت است. در آنجا او را به عنوان یک پیامبر یا یک فرد ساده و حتی یک فریبکار می دانند.

3. آموزه زندگی پس از مرگ. ارتدکس از وجود بهشت ​​و جهنم صحبت می کند. اما همانطور که نمایندگان ادیان دیگر می گویند بهشت ​​جایی برای لذت های نفسانی نیست.

4. ارتدکس از غیرممکن بودن نجات در خارج از کلیسا، بدون ایمان به عیسی مسیح صحبت می کند. ادیان دیگر راه خود را به خدا ارائه می دهند.

این لیست را می توان ادامه داد، اما برای مشاهده وجود تفاوت های نه جزئی، بلکه قابل توجه کافی است. به نظر من، دانش مختلف سنت های مذهبیو تفاوت های موجودفقط به شخص در انتخاب آگاهانه ایمان کمک می کند و او را از پیوستن به فرقه های مختلف و جوامع افراطی محافظت می کند.

دین چیست. تاریخ و مقایسه ادیان. تفاوت بین ارتدکس.

بعد از اینکه تجربه دینی را آموختیم و فهمیدیم که «چیزی وجود دارد»، بیایید ببینیم «دین» به طور کلی چیست، چه نوع دینی است، و چرا مسیحیت ادعا می کند که دین واقعی است، و ارتدکس ادعا می کند که مسیحیت واقعی باشد؟
مشکل مقایسه مذاهب یک مشکل عملی است، زیرا در کشور ما به هر فرد چندین مذهب پیشنهاد می شود که یکی را انتخاب کند. در عين حال، مقايسه آنها از موضع عقل ضروري است، زيرا اولاً، در آگاهي و فرهنگ ما عقايد نادرست و تحريف شده ايدئولوژيكي در مورد دين به طور كلي و در مورد اديان خاص وجود دارد، و از نظر صادقانه ارزیابی بی طرفانه از هر آموزش دینیباید بر این موانع ایدئولوژیک غلبه کرد. ثانیاً، مؤمن غالباً باید با توسل به عقل مخالف خود، از ایمان خود در برابر چنین عقایدی دفاع کند.
دین در عام ترین معنای پرستش سازمان یافته قدرت های برتر است. منظور از «تشکیل» این است که افراد زیادی در عبادت شرکت می کنند. از یک الگوی سختگیرانه پیروی می کند، در قالب مراسم خاصی. «عبادت» صرفاً بر فرض وجود، به رسمیت شناختن اقتدار نیست، بلکه به معنای ارتباط محترمانه، خودخواهانه یا فداکارانه است. "قدرت های برتر" نیروهایی هستند که قطعا وجود دارند و وجود جهان و انسان را تعیین می کنند. دین در میان تمام مردمانی که تا به حال در سیاره ما ساکن بوده اند وجود داشته است. این یک واقعیت تاریخی است. و او بدون شک ما را به توجه به تجربه اجدادمان فرا می خواند که معلوم است همه عقب مانده، دیوانه، رویاپرداز و... نبوده اند. خوب، بیایید بگوییم که قدرت های بالاتری وجود دارد. اما کدام دین در مورد آنها حقیقت را می گوید؟ همه ادیان سنتیاز نظر ظاهری مشابه - بله کتاب های مقدس، معابد، روحانیون، تعطیلات. همه ادیان سنتی دعوت می کنند زندگی عادلانه. همه آنها حاوی روش های بهبود انسان (روزه داری، پرهیز، تکنیک های تمرکز هوشیاری) هستند. تفاوت ها در سطح محتوای عمیق درونی این آموزه ها نهفته است که برای مؤمنان نیز قابل احساس است.
برای یک فرد غیر مذهبی که تازه شروع به جستجوی راه خود به سوی خدا کرده است، گیج شدن آسان است: هر واعظی چیز متفاوتی ارائه می دهد، و تعیین حقیقت بسیار دشوار است. نکته اصلی این است که تسلیم وسوسه نشویم که ایمان را به عنوان یک محصول انتخاب کنیم: "اما این بیشتر به میل من است ، اما اینجا لذت ها مجاز است ، اما این باستانی به معنای کیفیت بهتر است." قبل از رفتن به خدا، انسان باید خود را بررسی کند، مطمئن شود که آماده است تا تاریخ ادیان جهان را مسئولانه، وظیفه شناسانه و بی طرفانه مطالعه کند - مانند یک دانشمند خوب. مطالعه علمی بی طرفانه اسناد تاریخی تقریباً تصویر زیر را به ما می دهد. می توان با اطمینان نسبتاً چنین فرض کرد دوران باستانتوحید وجود داشت - ایمان به خدای یگانه خالق، حتی در زمان ما بقایای آن در میان قبایل وحشی یافت می شود. به تدریج توحید تنزل می یابد و دوران بت پرستی آغاز می شود، چه بدوی (توتمیسم، شمنیسم) و چه پیچیده (هندوئیسم، اعتقادات مصر باستان و یونان). در همان زمان، در دریای بت پرستی هنوز جزیره ای از یکتاپرستی باقی مانده است - اسرائیل عهد عتیق، که با خود خدا عهد بسته است. به موازات این، یک فرد سعی می کند به طور مستقل وارد شود دنیای معنوی، بر بی معنایی وجود خود غلبه کنند که در نتیجه بودیسم ، تائوئیسم و ​​سایر نظام های دینی و فلسفی به وجود می آیند. در دوران اوج امپراتوری روم بت پرست، عیسی مسیح به جهان آمد - و این، بدون شک، بزرگترین رویداد در تاریخ بشریت شد، همانطور که با این واقعیت نشان می دهد که اکنون کل تمدن از ولادت او محاسبه می شود. در طی چند دهه، شاگردان مسیح - تعداد انگشت شماری از ماهیگیران بی سواد، پیروان آنها، با آموزش، معجزات و شهادت بی باکانه خود، کل امپراتوری را به آشوب کشیدند. پس از سه قرن از شدیدترین آزار و اذیت، که هیچ دین دیگری نشناخته است، مسیحیت ناپدید نمی شود، بلکه برعکس، با تسخیر تمام لایه های جامعه، تا امپراتور، پیروز می شود. با ظهور مسیحیت، دین عهد عتیق اسرائیل، طبق پیشگویی ها، ناپدید می شود، یا بهتر است بگوییم تقریباً غیرقابل تشخیص به یهودیت مدرن تبدیل می شود که مسیح را رد می کرد. ششصد سال پس از میلاد مسیح، آموزه‌ای در صحرای عربستان پدید آمد که عمدتاً مربوط به کتاب مقدس بود که حتی در ابتدا می‌توان آن را یک فرقه مسیحی - اسلام نامید. به مشیت الهی، مسیحیان پیروان این آموزه را بدون توجه رها می کنند و به آنها اجازه می دهند در دین خود تقویت شوند و به زودی با اقدام نظامی شروع به تصرف مناطق اطراف می کنند و ایمان خود را نه با فروتنی و فروتنی، بلکه با آتش و شمشیر القا می کنند. . در آغاز هزاره دوم، غرب دنیای مسیحیزیر بار اختلافات مختلف ذهنی، تاریخی، سیاسی و بعدها جزمی از شرق جدا می شود. کاتولیک ظاهر می شود. در قرون وسطی ، بسیاری از مسیحیان غربی که در قلب خود اشتباهات این مسیر را احساس می کردند ، "شورش را به راه انداختند" ، سعی کردند کلیسا را ​​تغییر دهند و به خدا نزدیکتر شوند - پروتستانیسم ظهور کرد. اما این تلاش ها بر اساس بازگشت به سنت مقدس تاریخی نبود و تجربه معنوی پدران مقدس رد شد. و هنوز هم کسانی هستند که می خواهند چیزی را تغییر دهند، به روز کنند، در مسیحیت تقویت کنند - دقیقاً همانطور که خود او درست می داند. در نتیجه این، فرقه های متعددی ظاهر می شوند.
در ارتدکس، در تمام این مدت، به شدت حفظ شده است، و در زندگی خارجیو در معنویت، التزام شدید به تعالیم رسولی، تعلیم پدران مقدس است. همانطور که پروتوداکون آندری کورایف می گوید، ارتدکس ها «باوران قدیمی اروپا» هستند. و این حفظ غیرتمندانه نظام اولیه است زندگی مسیحیخود را در قدرت معنوی خارق العاده کلیسای ارتدکس نشان می دهد. این بیانگر کمال اخلاقی و اساسی مسیحیت است. اگر شخصی به دنبال حقیقت و آرمان باشد، مشتاق متانت و عینیت باشد، انتخاب او به احتمال زیاد در مسیحیت متوقف خواهد شد. اگر یک مسیحی عاشقانه عیسی را دوست داشته باشد و برای کمال معنوی غیرت داشته باشد، انتخاب او به احتمال زیاد در ارتدکس متوقف خواهد شد. بنابراین، موارد زیادی را می‌شناسیم که مثلاً پروتستان‌ها، از طریق میل به تعمیق درک خود از مسیحیت و مطالعه تاریخ آن، به ارتدکس گرویدند.
همانطور که می دانیم، برای تقویت خود در حقیقت، تنها ذهن ضعیف انسانی ما کافی نیست، حتی حقایق تاریخ و علم کافی نیست. همچنین داشتن تجربه معنوی شخصی مهم است. البته نباید تلاش کرد که «چشیدن طعم معنویت» هر یک از ادیان را بچشد. آسان‌تر خواهد بود که به کسانی که در دین خود بسیار موفق بوده‌اند نگاه دقیق‌تری بیندازیم، به ثمره‌هایی که دریافت کرده‌اند نگاه کنیم و بفهمیم که آیا قلب ما با آنهاست یا خیر. به احتمال زیاد، پس از چنین تحلیلی ما قادر خواهیم بود فقط بر ارتدکس تمرکز کنیم. تنها در او قدوسیت واقعی وجود داشت و همچنان وجود دارد که با معجزات شگفت انگیز، عمق خرد و فروتنی و کمال عشق نقش بسته است. بله، البته، ادیان دیگر می توانند افرادی را به ما معرفی کنند که مسیر آنها را با موفقیت طی کرده اند شاهکار معنویمانند یوگی ها، دراویش، راهبان بودایی، مقدسین کاتولیک. اما، اگر زندگی نامه و نوشته های آنها را با هم مقایسه کنیم، آنگاه فردی با روحیه ای بدون ابر، بدون شک فقط ارتدوکس ها را به طور واقعی در خدا و با خدا می شناسد. علاوه بر همه آنچه ذکر شد، اگر ارتدکس را با سایر ادیان مقایسه کنیم، به گفته پروفسور. A.I. Osipov یک ویژگی منحصر به فرد دارد - نشانه های عینی (!) دین واقعی که هیچ کس دیگری نمی تواند ارائه دهد. اولاً، این تاریخ قرن های اول مسیحیت است، پدیده معجزات دسته جمعی و شهادت بی رحمانه، که در آن، طبق تمام قوانین منطق، هیچ تعلیم زمینی نمی تواند زنده بماند. ثانیاً، این یک آموزه کاملاً جدید و غیر قابل استنتاج است که در آن زمان وجود داشت، متناقض، اما خطاناپذیر و مؤثر، که تمام جهان را زیر و رو کرد و انگیزه ای بی سابقه به فرهنگ بشری داد. ثالثاً، این یک "سیستم نجات" توسعه یافته، شناخته شده و کاملاً علمی است، فرصتی واقعی برای همه تا متقاعد شوند که خدا وجود دارد و او مسیح است. این در مورد استدر مورد مسیر زاهدانه "تصفیه قلب" با توجه به تجربه زاهدان ارتدکس در همه زمان ها و مردم. اگنوستیک ها به درستی ادعا می کنند که اثبات وجود خدا غیرممکن است. اما آنها در اشتباه هستند که اثبات وجود خدا غیرممکن است. می تواند. از یک ملحد بپرسید: "چه کار باید بکنم تا متقاعد شوم که خدایی وجود ندارد؟" هیچ کس هرگز به چنین سؤالی برای شما پاسخ نمی دهد. و یک مسیحی ارتدکس به راحتی می تواند پاسخ دهد اگر از او بپرسند: "چه کاری باید انجام دهم تا مطمئن شوم که خدا وجود دارد؟" زیرا "خوشا به حال پاک دلان، زیرا آنها خدا را خواهند دید" (متی 5: 8). برای شروع، حداقل می توانید از طرف مقابل خود دعوت کنید تا بر غرور و بدبینی خود غلبه کند، به نحوه زندگی افرادی که متفاوت از او فکر می کنند توجه کنید، به مناطقی از جهان بروید که افراد نزدیک به قداست در آن زندگی می کنند و معجزات در آنجا اتفاق می افتد. - به آتوس، به اورشلیم. سعی کنید خالصانه به خدای ناشناخته دعا کنید تا او خودش را آشکار کند. تجربه نشان می دهد که چنین دعایی بی اجابت نمی ماند. هرگز افرادی بر روی زمین نبوده اند که از ایمان صادقانه خود به مسیح و اعتمادشان به او شرمنده و توبه کنند. با این حال، وقتی مسیح در پس‌زمینه محو شد، انبوه از بی‌ایمانی و بی‌ایمان شرمسار شدند و غرور با حقیقت انسانی، جاه‌طلبی‌ها و گمانه‌زنی‌هایش به منصه ظهور رسید.
ارتدکس دینی است که حاوی تمام حقیقت است که همان مسیح است (یوحنا 14: 6). ادیان و اعترافات دیگر ممکن است حاوی سهمی از این حقیقت باشند، در آنها به نحوی تحریف شده، ناگفته، تهمت زده شده است. اما حقیقت آمیخته با دروغ، دیگر رستگاری نمی آورد، درست مانند عسل در بشکه ای که مگسی در آن ریخته شده، غیر قابل خوردن می شود. ما باید این را درک کنیم، و با پیروی از دستورات خداوند، با نمایندگان سایر ادیان به عنوان فردی با عشق و احترام رفتار کنیم، اما با رد کردن سازش ناپذیر آنچه که آنها ادعا می کنند. بنابراین، عشق ما، در میان چیزهای دیگر، خود را در تلاش برای رهایی شخص از توهم خود، نشان دادن کامل حقیقت به او نشان می دهد. برای این، اولاً لازم است که خودتان آن را در اختیار داشته باشید، ثانیاً آن را نه آنقدر که در زندگی خود با کلمات نشان دهید، ثالثاً بتوانید از آن بخش هایی از حقیقت که در دین موجود است استفاده کنید. نماینده در حال ارتباط است

کلمه «مسیحیت» در ریشه کلمه «مسیح» است. اما این به چه معناست؟ این بدان معنی است که مرکز مسیحیت خدا است - خداوند ما عیسی مسیح، شخص دوم تثلیث مقدس. تثلیث مقدس- این یکی است و یک خداو نه سه خدا، بدون «همنشین». خدا خودش را بر روی زمین تجلی کرد (آمد) تا تمام طبیعت بشری، تمام آسیب های ما، تمام تحریفی که بر آدم و سپس تمام فرزندانش به دلیل دور شدن از خدا وارد شد را بپذیرد. بنابراین، عیسی مسیح واقعاً خدای واقعی و انسان واقعی را در خود متحد کرد. و این برای نجات واقعی ما بسیار مهم است.

در ابتدا مسیحیت به فرقه ها تقسیم نمی شد. اما از همان ابتدا قاطعانه و بدون سازش شروع به رهایی از هرگونه تحریف ایمان و روحی که به صورت انشقاق و بدعت ظاهر می شد. بنابراین، جریان های کاذب مختلف که به وجود می آمدند (شاخه های پژمرده) همیشه به سرعت از آن دور می شدند. در سال 1054، کلیسای کاتولیک روم از کلیسای جهانی. دلایل اصلی این انشقاق، تمایل کاهنان اعظم روم به قدرت مطلق و انحراف جزمی از خلوص آموزه کلیسا بود. در میان آنها، مهم ترین تغییر در اعتقادنامه Niceno-Constantinopolitan با درج filioque (روش روح القدس نه تنها از پدر، بلکه از پسر) است. این به شدت الهیات تثلیث مقدس را که شکل خاصی از کفر است، نقض می کند. وسوسه filioque پیش از هر چیز در این است که به این ترتیب عقاید تثلیث مقدس تحریف می شود، اشاره خاصی به یک دوتایی ظاهر می شود: روح القدس اهمیت مستقل خود را به عنوان یک هیپوستاس (شخصیت) از دست می دهد و تبدیل می شود. وابسته، تابع پدر و پسر. حفظ تمایز هیپوستاتیک اشخاص تثلیث مقدس تنها در چارچوب الهیات ارتدکس امکان پذیر است، که این تمایز را با دو روش مبدأ خاص تقویت می کند - تولد پسر و حرکت روح القدس، که به هیچ وجه امکان پذیر نیست. در مقایسه با او کاهش یافته است.

تفاوت دیگر در آموزه کاتولیک این است که بر اساس آن، این شخص نیست که پس از گناه اصلی، نگرش خود را نسبت به خدا تغییر می دهد، بلکه خداوند نگرش خود را نسبت به او تغییر می دهد. توسط عقاید ارتدکساین خدا نیست که از انسان دور می‌شود، بلکه این انسان است که در رکاب پسر ولگرد به سرزمینی دور می‌رود، این خدا نیست که دشمنی عهد عتیق را بین خود و نسل بشر قرار می‌دهد، بلکه این انسان است که دشمنی را بین خود و نسل بشر قرار می‌دهد. عشق تغییر ناپذیر خدا را رد می کند. به گفته St. جان کریزوستوم: «این خدا نیست که با ما دشمنی می کند، بلکه ما با او هستیم. خدا هرگز دعوا نمی کند.» در آیین کاتولیک، تصویر خاصی از خدای قاضی عهد عتیق، دشمنی با انسان به خاطر گناهش شکل گرفت.

در اینجا لازم است روشن شود که «گناه» چیست. گناه نوع خاصی از بیماری روحی است که شخص به طور داوطلبانه از منبع زندگی - خدا - دور می شود. چنین سقوطی به دلیل نقض احکام خدا، یعنی ارتکاب اختیاری شخص به این یا آن شر، رخ می دهد. عواقب چنین عملی متوجه شخص مرتکب آن می شود.

عافیت ها به افراد زنده داده می شود و آنها را از تعهد رضایت و توبه برای گناهان معلوم رها می کند. به اموات نیز عافیت داده می شود و مدت عذاب آنها در برزخ کوتاه می شود. (طبق آموزه کاتولیک، برزخ مکانی است بین بهشت ​​و جهنم، جایی که ارواح مردگانی در آن قرار دارند که مجالی برای جلب رضایت خداوند برای گناهان خود در زمین نداشتند. در اینجا بسته به اهمیت و تعداد گناهان، ارواح مردگان دچار عذاب‌های مختلف می‌شوند و با این عذاب‌ها تاوان جنایات روی زمین را می‌پردازند، اما هنوز تاوان گناهانشان پرداخت نشده است.)

عافیت‌ها، به لطف پاپ، می‌تواند آزادانه یا برای برخی اعمال خداپسندانه - سفر به مکان‌های مقدس، برای رویدادهای اجتماعی مفید، برای برخی از شایستگی‌ها و کمک‌های مالی به نفع پاپ انجام شود. سودآوری زیاده خواهی ها منجر به توسعه آنها و جستجوی دلایل جدید برای اعطای آنها شد. نه بدون تأثیر انگیزه مالی، خود تئوری اغماض توسعه یافت - واعظان آنها توسط منافع آشکار پولی هدایت می شدند.

برخلاف کاتولیک، ارتدکس کاملاً معطوف به شفای روح است و نه به دست آوردن سعادت و بهشت ​​یا بخشش قانونی. راهب شمعون الاهیات جدید خاطرنشان می کند: "اجرای دقیق احکام مسیح به انسان ضعف های او را می آموزد (یعنی برای شخص آشکار می شود." توجه داشته باشید که تاکید شده است شمعون ارجمند: انجام احکام باعث می شود که انسان معجزه گر، پیامبر، معلم، لایق هیچ جایزه و هدیه ای نباشد. قدرت های ماوراء طبیعی(و این پیامد اصلی "اجرای" احکام در سایر ادیان و حتی هدف آن است)، اما شخص را به چیزی کاملاً متفاوت سوق می دهد - به این واقعیت که شخص عمیق ترین آسیب را به انسان می بیند. به خاطر شفای که خدای کلمه از آن متجسد شد. بدون آگاهی از این، یک شخص، اصولاً قادر به یک زندگی معنوی صحیح یا پذیرش مسیح نجات دهنده نیست.

درک ارتدوکس از نجات از ایده خدا سرچشمه می گیرد، که در خوبی خود از مفاهیم انسانی در مورد مجازات اجتناب ناپذیر پیشی می گیرد و برای گناه نیازی به رضایت ندارد.
منشأ مجازات گناهان مرتکب، پیامد تماس ویرانگر با شر است که انسان خود را در معرض سقوط گناه آلود از خدا قرار می دهد. در ارتدکس، شخص به وضعیت واقعی خود آشکار می شود - وضعیت عمیق ترین آسیب و سقوط. فقط در آگاهی از این ضعف است که انسان از طریق خودشناسی قدرت معنوی را در خود ایجاد می کند و آنگاه شخص در واقع این قدرت را به دست می آورد: "حتی اگر آسمان بر من بیفتد، روح من نمی لرزد." گفت ابا آقاتون. چه چیزی به انسان وعده داده شده است؟ جان کریزوستوم مقدس می گوید: "خدا وعده داده است که ما را نه به بهشت، بلکه به خود بهشت ​​خواهد برد، و او پادشاهی بهشت ​​را اعلام نمی کند، بلکه پادشاهی بهشت ​​را اعلام می کند." راهب ماکاریوس مصری می‌نویسد: «تاج‌ها و تاج‌هایی که مسیحیان دریافت خواهند کرد، مخلوق نیستند». این چیز آفریده ای نیست که شخص تازه شده دریافت کند، او خود خدا را دریافت می کند! خدایی نام آرمان ماست. این نزدیکترین وحدت انسان با خداست، این کمال آشکار شدن شخصیت انسان است، آن حالتی است که انسان واقعاً پسر خدا می شود، خدای فیض. چه تفاوت عظیمی بین ارتدکس و سایر ادیان!

درک رستگاری به عنوان رضایت از اعمال خیر برای گناهان، رابطه بین خدا و انسان را مخدوش می کند، زیرا از تمایل به سود متقابل ناشی می شود. خدا و انسان وارد نوعی معامله می شوند که هیچ رابطه اخلاقی با یکدیگر ندارند.

کلیسای کاتولیک رومی نیز عقیده ی لقاح پاک مریم باکره را حفظ می کند. این دگم مبتنی بر این ایده است که به گفته وی. برای این کار لازم بود که مادر پروردگارمان در گناه اصلی که به ارث می‌بریم دخالتی نداشته باشد. بنابراین، دگم لقاح معصوم ثابت می کند که، با وجود ظاهر طبیعیاز بدو تولدش، باکره مقدس، با عطای فیض خاص از بالا، از قبل از رحم مادرش در حالتی کامل و بدون گناه بود. اول از همه، لقاح معصوم، ارتباط طبیعی مریم باکره با نوع بشر را می شکند و علاوه بر این، مستقیماً با سنت مقدس کلیسای ارتدکس، که به مرگ شهادت می دهد، در تضاد است. باکره مقدس، و این واقعه را در روز قیامت تقدیس کرد. از آنجایی که مرگ پیامد مستقیم گناه اولیه است، زیرا «به وسیله یک انسان گناه به جهان وارد شد و به وسیله گناه مرگ،» (رومیان 5:12)، پس مرگ مادر خدای مقدسبه دخالت او در گناه اصلی شهادت می دهد.

کلیسای روم ، مانند کلیسای ارتدکس ، هر هفت مقدس را حفظ کرد ، اما تقریباً در هر یک از آنها تغییراتی ظاهر شد که به طور معمول پس از تقسیم کلیساها ایجاد شد.

فرقه های پروتستان در قرن پانزدهم در جریان اصلاحات از کاتولیک رومی جدا شدند. این جدایی منجر به باخت شد اعترافات پروتستاننشانه‌های اصلی کلیسا بودن است و از دیدگاه ارتدکس، هیچ‌یک از آنها را نمی‌توان کلیسا دانست و آیین‌های مقدس آنها قدرتی سرشار از فیض ندارند. تأثیر معنوی با تجربیات عاطفی، نفسانی و عقلانی جایگزین می شود. خود پروتستانتیسم خیلی زود به شاخه های جداگانه ای تقسیم شد که هر یک نشان دهنده ویژگی های تاریخی توسعه اصلاحات در کشورها است. اروپای قرون وسطی. درک رستگاری در ایمان کاتولیک، که در آن شخص عدالت خدا را با خود راضی می کند. اعمال خوببه گفته لوتر، بزرگترین کفرگویی بود، زیرا انسان به جای خداوند، رستگاری را در تلاش خود باور کرد و شایستگی نجات دهنده را کوچک شمرد. اصلاحات با تمام قدرت خود علیه این آموزه اسلحه به دست گرفت و ایمان مستقیماً به عنوان تنها شرط نجات به مسیح روی آورد. لوتر، با قاطعیت مشخص خود، ایمان را با آیین گرایی کاتولیک - به عنوان بیان نهایی یک گرایش عمیق - مخالفت کرد. روح انسان. در همان زمان، آیین های پروتستان به نوعی نمایش های تئاتری تبدیل شد - ساده، راحت و ظاهرا قابل درک. بنابراین، برای دستیابی به ملکوت بهشت ​​نیازی به تلاش روحی و جسمی نیست و شخص به طور خودکار نجات می یابد.

حالا بیایید در مورد یهودیت صحبت کنیم. ایمانی که یهودیان امروزی اقرار می‌کنند، همان ایمانی نیست که از طریق موسی و پیامبران به بنی‌اسرائیل داده شده و قبل از ظهور مسیح به آن اقرار کرده‌اند، بلکه ایمانی است که خودشان ابداع کرده‌اند و از روح واقعی موسی و موسی منحرف شده‌اند. پیامبرانی که اکنون به ظهور مسیح موعود پایبند هستند که توسط آنها شناسایی نشده است. آموزه عهد عتیق حقیقتاً توسط خداوند نازل شده است و گامی مقدماتی برای مسیحیت است و آموزه یهودی جدید ثمره اختراع بشر است (به اصطلاح یهودیت خاخامی).

این ایمان جدید در تلمود بیان شده است. در آن، همراه با حقایق وام گرفته شده از کتاب مقدس، آنقدر عجیب و غریب، پوچ و تناقض وجود دارد که باور نکردنی می شود که چگونه مردم می توانند چنین چیزهایی را اختراع کنند، و چگونه دیگران می توانند چنین مفاهیم زشتی را به عنوان حقایق مقدس و انکارناپذیر تشخیص دهند، بدون اینکه عقل سلیم را کنار بگذارند. .

قانون اساسی در مورد رابطه شخص با همسایگان خود در یهودیت این است: «تلمود توضیح می‌دهد که هر خیری که شریعت موسی مقرر می‌دارد و هر بدی که همسایه، برادر یا رفیق را از انجام آن منع می‌کند، فقط باید درک شود. نسبت به یهودیان» (تلمود. تراکت . باوا متزیا). در عین حال، همه اقوام دیگر ناپاک و غیر خدا خوانده می شوند که یهودیان نه تنها نباید با آنها رابطه خویشاوندی برقرار کنند، بلکه می توانند سوگندهایی را که به یک کافر داده شده بشکنند، او را فریب دهند، ظلم کنند، آزار و اذیت کنند و حتی به خاطر او بکشند. ایمان متفاوت او، و به طور کلی، تمام این ملل با ادیان دیگر، در زمان ظهور مسیحا، یا به طور کامل نابود خواهند شد، یا به بردگی یهودیان در خواهند آمد، به طوری که خود پادشاهان سایر ادیان، خدمتگزاران خواهند شد. آخرین بنی اسرائیل (موسی مندلسون).

در نتیجه، یهودیان منحصراً وقف مناسک خود هستند، به طوری که به قول یکی از علمای خود، برای یهودیان ایمان وجود ندارد، بلکه از زمان تلمود فقط قانون (یعنی مناسک) وجود دارد. موعظه می کند که هم گناه اصلی و هم همه گناهان را می توان از طریق اجرای دقیق همه الزامات شریعت محو و نابود کرد.

بر خلاف دیدگاه یهودیان، جایگاه اصلی مسیحیت آموزه معاد است که از طریق آن تمام بشریت، هر شخصی، در نهایت امکان تولدی جدید، امکان تولد دوباره، بازسازی آن تصویر سقوط کرده از خداوند، حاملان را دریافت کرد. که ما هستیم هدف زندگی مسیحی ارتدکس- ملکوت بهشت، جایی که دیگر هیچ بیماری یا غم و اندوهی وجود نخواهد داشت، بلکه زندگی بی پایان در ارتباط با خدا خواهد بود.

در ادیان دیگر، یعنی اسلام و بودیسم، مؤسس آن کسی نبود جز مبلّغ آموزه‌ای جدید یا قدیمی یا فراموش شده. بنابراین، در تمام ادیان دیگر، مؤسس آن اهمیت انحصاری را که خداوند عیسی مسیح در مسیحیت دارد، ندارد. در آنجا مؤسس، معلم، رسول خداست که راه نجات را اعلام می کند. نکته اصلی تعالیمی است که او از جانب خدا می رساند. بنابراین، مؤسس در ادیان دیگر در رابطه با آموزه ای که اعلام می کند، دینی که خود پایه گذاری کرده است، همیشه در پس زمینه قرار دارد. دین اگر توسط معلم یا پیامبر دیگری اعلام می شد، اصلاً آسیب نمی دید. به عنوان مثال، اگر ثابت شود که بودا هرگز وجود نداشته است، اما اسلام بنیانگذار دیگری وجود داشته است، اگر ثابت شود که شخص دیگری محمد است، به راحتی می تواند وجود داشته باشد. این در مورد همه این ادیان صدق می کند، زیرا کارکرد بنیانگذاران آنها فقط تبلیغ آموزه های خود به مردم بود.

در اسلام، خداوند منشأ خیر و شر است. منابع مسلمان درباره خداوند می گویند: «او یَهُوَ أَنْفَعُ وَ الْضِّرَ»، گاهی برای بنده اش خیر می خواهد، و گاهی برای بنده اش بدی می خواهد. که «اُوَهُ أَنْ أَوْلُ الْبُرِّهِ، هُوَ أَنْهُوَ الْفُرْکُونَ». به فرموده قرآن، خداوند کافران را مسخره می‌کند و گمراهی آنان را افزایش می‌دهد (قرآن 2:14). هر که را بخواهد گمراه می کند و هر که را بخواهد هدایت می کند (قرآن 35:9). او "حیله گری" را تدبیر می کند (قرآن 86: 16)، زیرا "خداوند بهترین مردمان حیله گر است" (قرآن 47: 54). «فریب می‌دهد» (قرآن 4: 141). او اراده خود را تغییر می دهد (قرآن 13:39). بر اساس مفاهیم مسلمانان، برای کفاره گناه خرافه، انسان باید بگوید: «خدایا! خیری جز خیر تو نیست و بدی جز بدی تو نیست.»

اما در اینجا نشانه های اساسی خداوند طبق آموزه ارتدکس است: دانایی مطلق، نیکی، عشق، رحمت. در اسلام، محبت انسان به خدا تبدیل به ترس بردگی، تسلیم و دلبستگی کورکورانه به سرنوشت می شود. در مورد محبت به همسایگان، تعداد همسایگان فقط محدود به مؤمنان است، یعنی. مسلمانان و دوستان. در رابطه با غیر مؤمنان، دستور می دهد که آنها را به خاطر عدم پذیرش اسلام مورد آزار و اذیت قرار دهند و بکشند (سوره 47:4). در رابطه با دشمنان و مجرمان - اجازه انتقام و حتی قتل را می دهد (سوره 42:38). بعلاوه، بردگی، چندهمسری و صیغه مجاز است (سوره 4: 3؛ 2: 224؛ 36: 50); دستور داده شد که ایمان را با شمشیر و خشونت گسترش دهند (سوره 8:4؛ 9:13).

بنابراین، اصلی ترین چیزی که منحصر به مسیحیت است و نه ادیان دیگر، این ادعا است که خدا عشق است. او در معرض هیچ احساسی نیست: خشم، رنج، مجازات، انتقام و غیره. این ایده در کل سنت کلیسای ما ذاتی است. در اینجا حداقل سه بیانیه معتبر در زیر آمده است.

آنتونی کبیر ارجمند: «بیهوده است که فکر کنیم خدا به خاطر امور انسانی خوب یا بد خواهد بود. خدا خوب است و فقط کارهای خوب انجام می دهد. آسیب رساندن به کسی آسیب نمی رساند، همیشه همینطور باقی می ماند.

و چون خوب باشیم به خاطر شباهت با خدا وارد ارتباط می شویم و چون بد شدیم به دلیل عدم شباهت با او از خدا جدا می شویم. پس گفتن: «خداوند از فاسقان روی می‌گرداند»، همان است که می‌گوییم: «خورشید از دیدگان پنهان است».

قدیس گرگوری نیسا می گوید: «از آن جهت که ذات خدا را مشمول هرگونه شوق لذت، رحمت یا خشم بدانیم، هیچ کس این را انکار نخواهد کرد...»
سنت جان کریزوستوم: "وقتی کلمات "خشم" و "خشم" را در رابطه با خدا می شنوید، هیچ چیز انسانی را از آنها درک نکنید: اینها سخنان اغماض است. خدا با همه این چیزها بیگانه است تا موضوع را به درک افراد خام تر نزدیک کند.

همه پدران مقدس مانند یعقوب رسول می گویند: «هنگام وسوسه، هیچ کس نباید بگوید: خدا مرا وسوسه می کند. زیرا خدا با بدی وسوسه نمی‌شود و خود کسی را وسوسه نمی‌کند، بلکه هر کس زمانی که فریفته شهوت خود می‌شود وسوسه می‌شود» (یعقوب 1:13-14). این یک درک کاملاً جدید از خدا است که در تاریخ بشریت بی نظیر است. به راستی که فقط مکاشفه خدا می تواند چنین آموزه ای در مورد خدا بدهد، زیرا ما این را در هیچ کجای ادیان نمی یابیم.

در بودیسم، هدف زندگی فرار از دایره بی پایان سامسارا - چرخ تناسخ از طریق دستیابی به نیروانا - حالت خاصی است که در آن فرد به محرک های بیرونی واکنش نشان نمی دهد و به درون خود عقب نشینی می کند. بودیسم، بر خلاف مسیحیت، رد مطلق جهان را موعظه می کند. ایده آل او نابودی کامل جهان و بالاتر از همه، نابودی وجود شخصی، نابودی خود است. طبق آیین بودا، کل واقعیت ما یک توهم کامل است که باید ناپدید شود. تلاش یک بودایی برای یافتن حقیقت نیست، بلکه برای روشن ساختن ماهیت توهم‌آمیز و فریبنده چیزها، اعمال و پدیده‌هایی است که محتوای زندگی را تشکیل می‌دهند. این نشان دهنده میل نه به وجود مطلق، نه به خدا، بلکه به کاهش شدت وجود، ادغام با نیستی مطلق، با نیروانا است. این رشد روح نیست، که هدف زهد مسیحی است، به تعبیر واقعی بودیسم، «قطع روح» است.

مطابق با این گرایش اساسی وجد بودایی، سرمای یخی، نفسی واقعی از مرگ از او می‌وزد. در همه بحث ها، اساسا حتی یک کلمه در مورد عشق وجود ندارد. اما برای بسیاری از نگرانی ها، افکار، رویاهای "انقراض"، در مورد "توقف"... اگر هدف نهاییرهایی از تناسخ و نابودی کامل وجود شخصی وجود دارد، سپس فضیلت تنها به سطح یک وسیله مقدماتی کاهش می یابد، که در مرحله معینی از کمال تهدید می کند که مانعی در راه رسیدن به هدف شود. در واقع، اعمال انجام شده در زندگی واقعی، انتقال به تناسخ جدید ضروری است. اعمال بد سودآور نیستند: آنها با افزایش رنج منجر به تجسم جدیدی می شوند. اما اعمال نیک نیز منجر به تجسم جدید می شود; درست است، آنها "شادی های بهشتی" را فراهم می کنند، اما حقیر هستند زیرا ابدی نیستند و از تولد دوباره نجات نمی یابند. ما در بدنه اخلاق بودایی می یابیم: «هرچقدر هم که نیازها و خواسته های دیگران زیاد باشد، هیچ کس نباید نجات خود را فدای آنها کند». فون شرودر (محقق فرهنگ هندو) می گوید: «بارها و بارها، از سوی بودیسم - انکار; از طرف مسیحیت - تأیید. دوست داشتن، رنج کشیدن و سرانجام زندگی کردن - این وظیفه است، این آرزوی یک مسیحی واقعی است! نه دوست داشتن، نه رنج کشیدن، نه زندگی کردن - این ایده آل یک بودایی است. اینجا ورطه عمیق و گسترده و غیرقابل عبور بودیسم و ​​مسیحیت به راستی آشکار می شود.

فلسفه بودیسم با رد ایده خالق و آفرینش، و درک جهان و وجود خود به عنوان تنها شر، چیزی که نباید باشد، شر را به خود مطلق وارد می کند، که در آن یک «بیهودگی»، «هیجان» نامفهوم است. پدید می آید و دنیایی بی اهمیت را پدید می آورد که فقط مستحق نابودی است.

شاید مهمترین چیزی که مسیحیت در مورد آن صحبت می کند و آنچه آن را از سایر ادیان متمایز می کند و بدون آن مسیحیت نمی تواند وجود داشته باشد، آموزه معاد است. مسیحیت به سادگی نمی گوید که روح مسیحی با خدا متحد شده است، که روح حالات خاصی را تجربه خواهد کرد. خیر، تصریح می کند که یک شخص یک روح و یک جسم است، یک موجود روحی- جسمانی واحد است و جامعه نه تنها در روح، بلکه در روح و بدن نیز ذاتی است. در یک فرد تازه شده، همه چیز تغییر می کند، نه تنها روح، ذهن، احساسات، بلکه خود بدن نیز تغییر می کند.
مسیحیت از رستاخیز به عنوان واقعیتی صحبت می کند که در نتیجه رستاخیز مسیح به دنبال خواهد داشت. هر شخص مسیحی نمی تواند نجات یابد! مسیحیت دینی است که خارج از ما نیست و با توجه به شباهت ها و تفاوت های آن با سایر اشیاء، نباید آن را صرفاً به عنوان یک موضوع گمانه زنی در نظر بگیریم. مسیحیت ذاتاً ذاتی انسان است. اما انسان زمانی مسیحی می شود که ببیند نمی تواند از احساسات و گناهانی که او را عذاب می دهد خلاص شود. هر علاقه ای برای انسان رنج می آورد. و تنها زمانی که زندگی مسیحی را آغاز می کند، شروع به دیدن گناه می کند، شور و شوق چیست، چه وحشتناکی است، و نیاز به خدای ناجی را می بیند.

در خاتمه می‌خواهم از کتاب «آرامش خواهیم یافت» هم‌عصر خود، کریستوم صلاح‌ورزی، که مسیر جستجوی خدا از اسلام تا ارتدکس را طی کرد و به وضوح انواع مختلف را مشخص کرد، نقل‌قول کنم. جهت های مذهبیاو باید با آن روبه‌رو می‌شد: «برای یک مسلمان، تنها منبع جدی قرآن است. فهمیدم که قرآن به من ارتباط شخصی با خدا نمی دهد. این خالق بزرگ بیشتر یک نیرو بود تا یک شخص... چگونه می توان خدای غیرشخصی را دوست داشت؟» پس از مدتی، انجیل به دست راوی می‌افتد: «... برای اولین بار به انجیل برخوردم و چون شروع به خواندن کردم، نتوانستم آن را زمین بگذارم... اسلام و مسیحیت به نظرم کاملاً متمایز بود. آن طور که اسلام ادعا می کند مخالف یکدیگرند و مکمل یکدیگر نیستند. رستاخیز مسیح برای من کلید راه حل شد...» نویسنده در جستجوی حقیقت شروع به شرکت در جلسات پنطیکاستی کرد. «دریافتم که به اصطلاح «روح» که بر اعضای جامعه نزول می‌کند فقط بر جنبه‌های بیرونی و عاطفی شخصیت آنها تأثیر می‌گذارد و از احساسات فراتر نمی‌رود و حتی این معنویت سطحی نیز با تلاش‌های جدی روان‌شناختی از طریق موسیقی به دست می‌آید. آواز خواندن و صداهای بلند... دو سال گذشت و من در میان پنطیکاستی ها کسی را ندیدم که به عذابم گوش دهد... شروع کردم به رفتن به کلیساهای پروتستان دیگر... ده ها "مسیحی" را ملاقات کردم، اما نه یکی از آنها دید که چه اتفاقی برای من می افتد. مهم نیست که با چه کسی صحبت کردم، همان چیزی را شنیدم ...: "این که "ایمان ما به عیسی ما را صرف نظر از اعمال و مهم نیست که چقدر گناهکار و ناقص باشیم، ما را نجات خواهد داد." این که «نیازی نداریم با رعایت شریعت یا سایر سختی ها خود را خسته کنیم، زیرا عیسی یک بار برای همیشه تاوان گناهان ما را داده است.» این که «ما فقط باید به او ایمان بیاوریم و این به تنهایی ما را توجیه می کند». اما در تمام این سخنان، صرف نظر از صدق یا نادرستی آنها، نه قدرت بود و نه روح و آنها نتوانستند چیزی را برای من آشکار کنند. علاوه بر این، من با این آموزش گیج شدم. به نظر می رسید برخلاف آنچه مسیح در انجیل تعلیم می دهد. او نه تنها نیاز دارد که ایمان داشته باشد، بلکه باید ایمان خود را با اعمال نیز ثابت کند... چرا این مسیحیان معتقدند که مسیح به راحتی، بدون مشکل، «به بهشت ​​می پذیرد» اگر او به ما دستور داده است که مانند خود خدا کامل باشیم (متی 5: 48)؟" نویسنده پس از عذاب ذهنی بسیار، خود را در کلیسای ارتدکس می بیند. روح من، در زیباترین مسجد، در باشکوه ترین پروتستان یا کلیسای کاتولیک، ناگهان احساس کردم در خانه هستم ... متوجه شدم که ملاقات با کلیسای ارتدکسواقعا روحم را تغییر داد درد رفت و آرامش در روحم جاری شد. احساس می کردم زنده ام و می خواستم زندگی کنم. از خوشحالی بازگشت، خوشحال بودم که وجود داشتم.»

1. Vasechko V.N. الهیات تطبیقی، دوره تقریرات، 1379.
2. گریگوری نیسا. St. – م.، 1864. قسمت 6.
3. Dvorkin A.L. شماس میخائیل پلوتنیکوف، کتاب مرجع "ادیان و فرقه ها در روسیه مدرن".
4. فیلوکالیا. سرگیف پوساد، 1992. T.1.
5. معصوم خرسون، قدیس. مقالات. T1،2،3. - انتشار خوابگاه مقدس کیف-پچرسک لاورا، 2000.
6. جان کریستوم. خلقت مقدس. T.5. کتاب 1 SPb. 1899.
7. Lossky V.N. جزم لقاح معصوم. «آثار کلامی»، شماره ۱۴، ص. 121.
8. ماکسیموف یو.و. مسیحیان و مسلمانان: گفتگو درباره گفتگو.
9. ماکسیموف یو.و.، اسمولیار ک.، اسلام، بودیسم، یهودیت، 2005.
10. Osipov A.I. ماهیت مسیحیت چیست؟، دوره سخنرانی.
11. Taitskaya A.I. دایره المعارف باورهای غلط. دین. - م.: انتشارات اکسمو؛ دونتسک: انتشارات SKIF، 2005.
12. خویلیا اولینتر A.I.، کشیش، Ph.D. ایمنی معنوی و سلامت معنوی یک فرد، خانواده، جامعه. - م.، 2008.
13. کریستوم صلاح ورزی. M.، 2005، "ما آرام خواهیم گرفت."