کلیسای St. سنت نیکلاس شگفت انگیز در دروازه نی

07.09.2024 در دفاع

معبد چادر چوبی در سال 1916 به عنوان کلیسای سنت نیکلاس عجایب 675 جوخه پا تولا در پتروفسکو-رازوموفسکی در نزدیکی دروازه کاه ساخته شد. این کلیسا در ابتدا به عنوان اولین کلیسا بنای یادبود جنگ جهانی اول در روسیه ساخته شد. در زمان اتحاد جماهیر شوروی، کلیسا در سال 1997 تخریب و با استفاده از طرح اصلی در مکانی جدید - 300 متری از قدیمی، در حومه پارک دوبکی، بازسازی شد.
نام این منطقه در شمال مسکو به نظر می رسد که اصلا شهری نیست. تاریخ پیدایش آن جالب است. به نظر می رسد که گذرگاه کاهگل نام خود را از خانه نگهبانی گرفته است که دارای دیوارهای خشتی (با کاه) بوده است. در این خانه یک نگهبان زندگی می کرد که از قلمرو اولین موسسه آموزشی عالی کشاورزی در روسیه - آکادمی جنگلداری و کشاورزی پتروفسکی (در حال حاضر دانشگاه دولتی کشاورزی روسیه به نام K. A. Timiryazev) محافظت می کرد.

1. در اینجا فئودور ایوانوویچ شختل کلیسایی به سبک نئوروسی ساخت که تاج آن را یک چادر بلند با گنبد کوچکی قرار داده بود.

در سال 1925، در پشت کارت پستالی با تصویری از این کلیسا، برای محقق معماری روسیه باستان و مرمتگر I.P. ماشکوف، معمار نوشت: "به نظر من، بهترین ساختمان من است." او همان کارت را به رئیس کلیسا V.F. نادژدین.

عکس از ویکی پدیا

در آغاز قرن بیستم، منطقه ای که معبد در آن قرار داشت، یک سکونتگاه خانه بود که از طریق آن جاده ای به روستای پتروفسکو-رازوموفسکویه وجود داشت. در همان نزدیکی زمین های جنگلی آکادمی پتروفسکی قرار داشت. متأسفانه دروازه کاه، خانه خشتی کوچکی که یادآور کلبه ای در جنوب روسیه است، با چهار اتاق و یک راهرو در مرکز، حفظ نشده است، اما خاطره آن به نام گذرگاه و معبد باقی مانده است.

اقامتگاه کاهگلی که در آن نگهبانان آکادمی کشاورزی پتروفسکی زندگی می کردند

معمار برجسته کنستانتین ملنیکوف، که در دروازه کاه به دنیا آمد، در خاطرات خود این دروازه را به تفصیل توصیف کرد: اطراف آن توسط یک حصار خالی احاطه شده بود، در حیاط یک انبار چوب، یک غرفه برای اسب ها و یک چاه وجود داشت. نویسنده ولادیمیر گالاکتیوویچ کورولنکو، که در دهه 1870 در آکادمی پترین تحصیل کرد، همچنین خاطرات خود را از لژ کاه در داستان "پروخور و دانش آموزان" به یادگار گذاشت.

در عکس از چپ به راست: جنگلبان معروف لوخویتسکی (پسر عموی شاعره میرا لوخویتسکایا و نویسنده N. Teffi)، همسرش، پرستار و آشپز خیس خانواده، دو دختر و یک دانش آموز (با قضاوت در فرم MSHI) نشسته است. خانواده به طور موقت در حین بازسازی خانه خود خانه را اشغال کردند.

در سال 1905، به دلیل ناآرامی های مکرر دانشجویی، پتروفسکو-رازوموفسکویه به صلاحیت پلیس شهر منتقل شد و آپارتمان قاضی در دروازه قرار داشت. پس از سال 1918، یک ایستگاه پلیس در اینجا وجود داشت. این خانه در سال های پس از جنگ برچیده شد. در سال 1955، دروازه بازسازی شده تخریب شد و به زودی یک ساختمان مسکونی جدید شماره 10 در خیابان ساخته شد. ویشنفسکی

در کنار آکادمی کشاورزی یک اردوگاه تابستانی گردان پادگان مسکو وجود داشت. پس از شروع جنگ جهانی اول، واحدهای نظامی برای اعزام به جبهه در اینجا تشکیل شد. به زودی، سربازان 675th Tula Foot Squad پیشنهاد ساختن معبد تابستانی را با کمک های مالی دادند. آغازگر اصلی فرمانده گروهان، سرهنگ A.A. موزالفسکی و V.I. زاگلوکیپسکی، که سرمایه خود را به کلیسا اهدا کرد و بعداً بزرگ آن شد. هم افسران و هم ساکنان تابستانی پتروفسکو-رازوموفسکی برای ساخت کلیسا پول اهدا کردند. در مجموع 3000 روبل جمع آوری شد.

عکس مربوط به سال 1916 از ویکی پدیا

2. ساخت معبد حدود یک ماه طول کشید. این یک کلیسای چوبی کوچک بود که می توانست 100 نفر را در خود جای دهد که به سبک کلیساهای خیمه پوش منطقه وولوگدا ساخته شده بود. شختل عملاً در پروژه خود تکنیک های ترکیب بندی سنتی و جزئیات معماری این کلیساها را بازسازی کرد. استثنا ناقوس بود: در شمال، برج های ناقوس جدا از معبد ساخته شده بودند. طراحی معبد نیز با طرح سنتی متفاوت است: قاب است نه چوب، بنابراین کلیسا گرم نشده بود. معبد چادری در پلان صلیبی است.

کلیساهای چادر چوبی شمال روسیه در قرن 16-18 به الگوهایی برای معبد تبدیل شدند: Uspenskaya در Varzuga، شفاعت مادر خدا در Zaostrovye و Klimentovskaya در روستای Una.

کلیسای فرض قرن هفدهم در روستای وارزوگا، منطقه ترسکی در جنوب شرقی منطقه مورمانسک

کلیسای کلمنت در روستای یونا، ساخته شده در سال 1501، در سال 1892 در آتش سوخت. برنج. از مجله "نیوا"

کلیسای شفاعت مادر خدا در Zaostrovye، 1900-1917. کارت پستال از سایت https://pastvu.com/p/245745

تزئینات داخلی و نقاشی معبد با توجه به طرح های معمار به سبک تزئینات صومعه Ferapontov انجام شده است. نمادهای معتبر قرن 16 - 17 برای نمادین جمع آوری شد. علاوه بر این، ارزشمندترین آنها با درهای سلطنتی تزئین شده بود که کپی دقیقی از درهای سلطنتی کلیسای جامع فئودوروفسکی در تزارسکویه سلو بود. نقاشی معبد توسط فرزندان معمار - نقاشان حرفه ای Lev Fedorovich و Vera Fedorovna - انجام شد.

تکه ای از شمایل

3. معبد در 20 ژوئیه 1916 توسط اسقف دیمیتری موژایسک تقدیس شد. در این مراسم دوشس بزرگ الیزاوتا فئودورونا، فرماندار کل مسکو، فرمانده منطقه نظامی مسکو، فرماندهان تیپ های شبه نظامی، افسران جوخه 675 تولا و ساکنان محلی حضور داشتند. استاد الهیات، کشیش I. A. Artobolevsky، در مورد اهمیت این معبد سخنرانی کرد. روزنامه‌های مسکو در سال 1916 درباره این کلیسا نوشتند: «این معبد که ارزش باستان‌شناسی را به‌عنوان مجموعه‌ای از نمادهای کمیاب به نمایش می‌گذارد، در عین حال اولین کلیسا-یادبود وقایع در روسیه است».

4. فئودور شختل که در آن نزدیکی زندگی می کرد، اغلب از معبد بازدید می کرد و وضعیت فنی آن باعث نگرانی معمار می شد. با اعمال یادداشتی به کمیسیون ساخت و ساز در اواسط دهه 20، به منظور نجات کلیسا، او با مشارکت خود توصیه کرد که کنترل فنی دائمی برقرار کند، داخل دیوار را با ورق های آزبست یا مقوای ضخیم سوئدی بپوشاند، گرمایش الکتریکی نصب کند. ، زیرزمین را خشک نگه دارید و غیره. با این حال، پیشنهاد او برای بازسازی معبد نادیده گرفته شد.

6. پس از انقلاب اکتبر، کلیسا که در ابتدا برای نیازهای گروه ایجاد شده بود، به یک کلیسای محلی تبدیل شد. در 6 آوریل 1922، 7 پوند نقره از معبد کشف و ضبط شد. معبد برای مدت نسبتا طولانی فعال باقی ماند. پس از بسته شدن کلیساهای اطراف، جمعیت او از 300 به 2000 نفر افزایش یافت. در دهه 1920، این کلیسا به عنوان یک بنای معماری ثبت شد و به عنوان مجموعه ای از نمادهای باستانی در لیست های حفاظتی قرار گرفت. با وجود این، وضعیت فنی کلیسا به تدریج بدتر شد.
در سال 1935، معبد بسته شد، خیمه و برج ناقوس شکسته شد. اما به شهادت قدیمی‌ها مدتی در آنجا مراسم برگزار می‌شد و بچه‌ها را غسل تعمید می‌دادند. ساختمان کلیسا سپس به خوابگاه تبدیل شد. در سال 1960، ساختمان کلیسا که کاملاً فرو ریخته بود، تخریب شد و به جای آن یک ساختمان مسکونی 15 طبقه برای افسران پلیس ساخته شد (خیابان دوبکی، ساختمان شماره 4).

7. ایده بازسازی معبد در سال 1995 مطرح شد و در 19 نوامبر 1996، دولت مسکو حکمی را برای اختصاص یک سایت و بازسازی بنای یادبود معماری چوبی روسیه تصویب کرد.

8. پروژه مرمت معبد توسط معمار A. V. Bormotov با استفاده از نقشه های باقی مانده توسعه یافته است. این پروژه توسط معمار-مرمتگر V. I. Yakubeni نظارت شد.

9. در سال 1997، معبد چوبی دوباره تقدیس شد و طبق نقشه های فئودور اوسیپوویچ شختل به طور کامل بازسازی شد.

10. بازسازی کلیسای سنت نیکلاس در نزدیکی مکانی که قبلاً در آن قرار داشت، عمل خوبی بود. اکنون یک موزه در کلیسای سنت نیکلاس باز است، یک خواهر ارتدکس، برادران جوانان سنت نیکلاس، و یک مدرسه یکشنبه وجود دارد. به طور کلی زندگی در جریان است و فضای بسیار دوستانه ای برای همه کسانی که از این مکان دیدن می کنند وجود دارد.

منابع اطلاعاتی

چه چیزی در کلیسا است

اهداکنندگان اصلی فرمانده گروهان سرهنگ ع.الف. موزالفسکی و V.I. زاگلوکیپسکی. در مجموع 3000 روبل برای ساخت معبد جمع آوری شد. برای نمادها، نمادهای قرون 16-17 جمع آوری شد که با ارزش ترین آنها درهای سلطنتی را تزئین می کرد - کپی درهای سلطنتی کلیسای جامع فئودوروف در Tsarskoe Selo.

پیش از این، کلیسا در مکان دیگری قرار داشت - در پتروفسکی رازوموفسکی در نزدیکی دروازه نی. در آن زمان زمین های جنگلی آکادمی جنگلداری و کشاورزی پتروفسکی در این منطقه قرار داشت. برای محافظت از آنها یک نگهبانی با سقف کاهگلی وجود داشت. معبد از او نام "در دروازه نی" را دریافت کرد.

کلیسای سنت نیکلاس تا سال 1935 فعال بود. اما در تمام این مدت مقامات این کلیسا را که در فهرست آثار معماری ثبت شده بود نادیده گرفتند.

فئودور شختل از او دفاع کرد، اما درخواست او برای بازسازی ساختمان نادیده گرفته شد.

علاوه بر اقدامات فنی برای حفظ ماندگاری این تابستان، ساختمان سبک، من واقعاً اصرار دارم که داخل معبد را با نقاشی تزئین کنم. آن را شاد و باشکوه بسازید تا اهل محله آن را دوست داشته باشند و شاید بدون کلیسای جدید راضی باشند. تمام سفید و روشن در داخل، با شکوفه های بهشتی، باید آنها را مجذوب خود کند و باعث شود از هزینه های نسبتاً کمی برای بهبود نهایی آن دریغ نکنند... نقاشی داخل کلیسا توسط پسرم لو فدوروویچ و دخترم ورا فدوروونا - هنرمندان، انجام می شود. با توجه به طرح های من، در شخصیت صومعه Ferapontov و با توجه به منابع دیگر از قرن 14th. شکی ندارم که هیئت کمیساریای خلق آموزش، به توصیه من، با توجه به تصاویر ارزشمند باستانی و علاقه عموماً بدون شک، مانند تعطیلات قرن پانزدهم، آن را ذخیره اعلام خواهد کرد. تصویری محلی از ناجی که توسط نقاش سلطنتی سیمون اوشاکوف یا شاگردش نسویتسکی نوشته شده است. بنرها بر اساس طرح های من توسط کنتس M.D. بوبرینسکایا شمع‌ها، کوروس‌ها و لوسترهای بزرگ طبق نقشه‌های من توسط استادان گروه ساخته شده‌اند، و همچنین صفحات چرمی پایین نمادین با گل. تمام نمادهای اهدایی جدید که نشان دهنده ارزش باستانی نیستند باید با سپاس پذیرفته شوند و برای تعمیر ارسال شوند.

در سال 1935، کلیسا در دروازه استراو به یک خوابگاه تبدیل شد. و در سال 1960، ساختمان معبد کاملاً فرو ریخته تخریب شد. به جای آن یک ساختمان مسکونی 15 طبقه برای افسران پلیس ظاهر شد.

کلیسای سنت نیکلاس در دروازه استراو 29 ژانویه 2017

عکس از ویکی پدیا

اقامتگاه کاهگلی که در آن نگهبانان آکادمی کشاورزی پتروفسکی زندگی می کردند

عکس مربوط به سال 1916 از ویکی پدیا

کلیسای فرض قرن هفدهم در روستای وارزوگا، منطقه ترسکی در جنوب شرقی منطقه مورمانسک

کلیسای کلمنت در روستای یونا، ساخته شده در سال 1501، در سال 1892 در آتش سوخت. برنج. از مجله "نیوا"

کلیسای شفاعت مادر خدا در Zaostrovye، 1900-1917. کارت پستال از سایت https://pastvu.com/p/245745

تکه ای از شمایل

9. در سال 1997، معبد چوبی دوباره تقدیس شد و طبق نقشه های فئودور اوسیپوویچ شختل به طور کامل بازسازی شد.

منابع اطلاعاتی

آدرس: 127434، مسکو، خ. ایوانوفسکایا، 3.

جهت:متر "Timiryazevskaya"، ماشین اول از مرکز، در امتداد گذرگاه زیرزمینی به چپ بپیچید، به سمت چپ خارج شوید، سپس به مدت 5 دقیقه به سمت پارک "Dubki" بروید.

درباره معبد

تعطیلات حمایتی

St. نیکلاس شگفت انگیز (22 مه، 19 دسامبر)؛
Mts. لیودمیلا چک (29 سپتامبر).

زیارتگاه ها

نمادهای مورد احترام: مادر خدا "Tikvinskaya"، "Iverskaya"؛
کلیسای جامع مقدسین سنکسر با ذراتی از یادگاران سنت. تئودورا، درست است. جنگجو تئودور اوشاکوف، St. اسپانیایی الکساندرا؛
نماد St. Leontia isp. میخائیلوفسکی با ذره ای از آثار.
نماد سنت نیکلاس از میرا ظاهر شد.
نماد St. مارتین تورز با ذره ای از یادگارهایش.

معابد منسوب

کلیسای St. blgv. رهبری کرد کتاب دیمیتری دونسکوی در اولین سپاه کادت مسکو

جدول زمانبندی خدمات

— روزانه: 08-00 - عبادت الهی،
روز قبل از ساعت 17:00 - عشاء. متین.
- یکشنبه ها و روزهای تعطیل:
07-00 و 10-00 - عبادت الهی،
روز قبل ساعت 17:00 - شب زنده داری.
آکاتیست به سنت. نیکلاس شگفت انگیز.
— روزهای جمعه: Akathist MC. لیودمیلا چک.

فعالیت های محله

در معبد یک خواهرخوانده ارتدکس به افتخار سنت نیکلاس عجایب کار میرا وجود دارد که از بیمارستان روانپزشکی بالینی منطقه ای مسکو شماره 1 مراقبت می کند، یک مدرسه شبانه روزی جامع ویژه (اصلاحی) از نوع VIII شماره 81، اولین سپاه کادت مسکو، و همچنین از بی خانمان ها و زندانیان مراقبت می کند.
سرویس "خوب" - به بیماران روانی، معتادان به مواد مخدر، الکلی ها و کسانی که مشکلات خانوادگی و روانی دارند کمک می کند.
باشگاه جوانان؛
باشگاه نظامی - میهنی "ویتاز"؛
مکالمات تعلیماتی قبل از عبادات;
یکشنبه مدرسه;
سفرهای زیارتی.

داستان

دهکده کوچک باستانی آستراداموو، در مجاورت روستای پتروفسکو-رازوموفسکویه، در آغاز قرن نوزدهم وجود نداشت. زمین روستای سابق در اختیار آکادمی کشاورزی پتروفسکی قرار گرفت که کاشت مصنوعی روی آن انجام داد.

در کتاب‌های ابتدای قرن نوشته شده است که زمانی در اینجا یک غرفه کاهگلی در کنار جاده قرار داشت، به همین دلیل است که آن را "کلبه کاهگلی" می نامیدند. هنگامی که کلیسای سنت نیکلاس در این مکان ها ساخته شد، حافظه مردم علامت "در دروازه نی" را به نام اضافه کرد.

مبتکران ساخت معبد جدید سربازان 675th Tula Foot Squad و بالاتر از همه فرمانده آن، سرهنگ A.A. موزالفسکی، و همچنین اهدا کننده، رئیس آینده کلیسا V.I. زاگلوکیپسکی. ساکنان تابستانی روستای Petrovsko-Razumovskoye نیز برای ساخت یک کلیسای جدید پول جمع آوری کردند.

برای طراحی معبد از آکادمیسین معماری F.O. شختل، نویسنده ساختمان های متعدد، از جمله ساختمان های مذهبی (کلیسای کلیسای لوتری و کلیسای سنت باسیل قیصریه، تزئینات کلیسای پیمن جدید، کلیسای ایوانوو-ووزنسنسک و برخی دیگر)، دریافت کرد. جوایز بسیاری که آخرین آنها نشان St. مدرک ولادیمیر IV برای کارهای دوران جنگ.

فئودور اوسیپوویچ که در سال 1915 به مذهب ارتدکس گروید، الهام گرفت پروژه ای برای یک کلیسای چوبی به سبک نئوروسی ایجاد کند. در نتیجه، در سال 1916، تنها در عرض یک ماه، یک معبد چوبی چادری بر اساس نقشه های او ساخته شد. ف. شختل نوشته است که «کلیسا به استثنای ناقوس به شکل کلیساهای شمالی استان اولونتس چیده شده است. در شمال، برج های ناقوس جدا از کلیسا ساخته شده بودند.

این کلیسا در 20 ژوئیه 1916 با حضور دوشس اعظم الیزاوتا فئودورونا، فرماندار مسکو، شهردار، فرمانده نیروهای منطقه نظامی مسکو، فرماندهان تیپ های شبه نظامی، افسران جوخه تولا و جمعیت اطراف تقدیس شد.

در زمان اتحاد جماهیر شوروی، پس از بسته شدن سایر کلیساهای این منطقه، تعداد اعضای کلیسای سنت نیکلاس از 300 نفر به 2000 نفر افزایش یافت. این کلیسا که به روش اسکلت ساخته شده بود، به سختی می توانست پذیرای مردم محله باشد و باعث نگرانی شختل در مورد وضعیت فنی آن شد. با اعمال یادداشتی به کمیسیون ساخت و ساز در اواسط دهه 20، به منظور نجات کلیسا، او با مشارکت خود توصیه کرد که کنترل فنی دائمی برقرار کند، داخل دیوار را با ورق های آزبست یا مقوای ضخیم سوئدی بپوشاند، گرمایش الکتریکی نصب کند. ، زیرزمین را خشک نگه دارید و غیره.

در پایان یادداشت، او گزارش می‌دهد که راهی برای تبدیل یک کلیسای تابستانی به کلیسای زمستانی با روکش کردن داخل آن با تخته‌هایی به ضخامت دو اینچ «اختراع کرد».

قرار نبود برنامه های شختل محقق شود. خود معمار در سال 1926 در سن 67 سالگی درگذشت. و در سال 1935 معبد بسته شد، ناقوس و چادر آن شکسته شد. طبق داستان های قدیمی ها، خدمات در کلیسا مدتی ادامه یافت. اما به زودی یک خوابگاه در ساختمان قرار داده شد.

در دهه 60 در قرن بیستم سرانجام کلیسا تخریب شد و به جای آن ساختمان چند طبقه شماره 4 در خیابان دوبکی ساخته شد.

سه دهه بعد، بخشدار ناحیه اداری شمالی مسکو، میخائیل دمین، و کشیش گئورگی پولوزوف ایده بازسازی معبد را داشتند. کار برای بازسازی کلیسا در پایان سال 1996 آغاز شد.

پروژه معبد توسط معمار A. Bormotov با استفاده از نقاشی های باقی مانده از F. Shekhtel، عکس های آماتور و طرح ها توسعه داده شد. نظارت بر اجرای پروژه توسط معمار-مرمتگر مجرب V.I. یاکوبنی. ساخت و ساز توسط شرکت سهامی آرکادا انجام شده است. معبد جدید برای زمستان مناسب است، گرم می شود، روی یک پایه سنگی محکم قرار می گیرد، دیوارها از چوب ساخته شده اند و سقف آن با مس پوشیده شده است. همه اینها باعث می شود که ساختمان قوی تر از قبل شود.

معبد جدید در نزدیکی محلی که معبد قدیمی در آن قرار داشت در کمتر از شش ماه ساخته شد و در 20 آوریل 1997 مقدس شد.

این معبد در سال 1916 به سبک نئوروسی تأسیس شد و به افتخار سنت نیکلاس عجایب‌کار نامگذاری شد. خالق این پروژه معمار معروف فئودور شختل بود. در ابتدا قرار بود این بنا به عنوان یک یادبود واضح برای جنگ جهانی اول ساخته شود. در دوره اتحاد جماهیر شوروی، ساختمان تخریب شد و بازسازی آن تنها در سال 1997 آغاز شد. بازسازی بر اساس نقشه های جدید نه چندان دور از مکان قدیمی انجام شد.

ظهور معبد

در سالهای اول قرن نوزدهم، دانشگاه دولتی روسیه به نام K.A. تیمیریازف آکادمی پتروفسکی نام داشت. این مؤسسه توسط مردی محافظت می شد که خانه اش یک دروازه بود که نام صومعه از آنجا آمده است. مکانی که معبد در سال 1916 در آن ساخته می شد یک روستای ویلا بود که از طریق آن مسافران به روستایی به نام پتروفسکو-رازوموفسکویه می رسیدند.

خانه کوچک کاهگلی چهار اتاقه شبیه کلبه باقی نمانده است، اما نقشی ضروری در تاریخ داشته است. به گفته کنستانتین ملنیکوف، معمار مشهوری که در این دروازه به دنیا آمد، اطراف آن با حصاری غیر قابل نفوذ احاطه شده بود و در داخل حیاط سوله ای وجود داشت که در آن هیزم ذخیره می شد. همچنین یک غرفه اسب و یک چاه کم عمق در ملک وجود داشت. برخی از اضافات به اطلاعات در مورد دروازه را می توان از داستان V. G. Korolenko "Prokhor and the Students" به دست آورد.

در جریان ناآرامی های سال 1905 در بین جوانان و دانش آموزان، روستای پتروفسکو-رازوموفسکویه تحت نظارت پلیس شهر قرار گرفت و نگهبانی کاهگلی به زیستگاه ضابطان تبدیل شد. بعد از انقلاب اینجا یک پاسگاه پلیس وجود داشت و در پایان جنگ جهانی دوم ساختمان برچیده شد. امروزه یک خانه مدرن در جای خود ایستاده است.

در کنار دانشکده یک گردان پادگان برای تابستان اینجا مستقر بود. پس از اعلام آغاز جنگ جهانی اول، نیروهای کمکی ارتش در این مکان ها ایجاد شد که به زودی به جبهه رفت. مدتی بعد، پیشنهادی مبنی بر تأسیس یک کلیسای تابستانی در اینجا با استفاده از پول اهدایی ارائه شد که حدود 3000 روبل از آن جمع آوری شد. کمک ها نه تنها توسط افسران و فرماندهان ارتش، بلکه توسط صاحبان روستاهای تعطیلات مجاور انجام شد.

ساخت معبد سنت نیکلاس در دروازه نی

معمار ساختمان، فئودور ایوانوویچ شختل، با فرستادن کارت پستالی که این صومعه را به تصویر می‌کشد، خاطرنشان کرد که او در زندگی خود خلاقیت زیباتری خلق نکرده است. حدود سی روز طول کشید تا صومعه ای ساخته شود که می توانست حدود صد نفر از مردم محله را در خود جای دهد. معمار کاملاً قادر به بازسازی بسیاری از تکنیک های سنتی و جزئیات معابد به سبک چادر بود. تفاوت ها در ساختار قاب بنا و برج ناقوس بود که همراه با صومعه نصب شده بود. بناهای چوبی مناطق شمالی روسیه از قرن 16 تا 18 به عنوان الگو برای ساخت این کلیسا بوده است.

صومعه فروپونتوف به عنوان نمونه ای برای دکوراسیون داخلی و نقاشی عمل کرد. نمادهای واقعی قرن های 6-7 داخل معبد را پر کردند و با ارزش ترین آنها شروع به تزئین دروازه اصلی کردند. این نقاشی توسط فرزندان خود شختل، استادان شناخته شده نقاشی انجام شده است. معمار نه چندان دور از خلقت خود زندگی می کرد، بنابراین او اغلب می توانست از صومعه بازدید کند و وضعیت آن را ارزیابی کند.

اولین فعالیت

اسقف دیمیتری مردی بود که معبد در دروازه کاه را در 20 ژوئیه 1926 روشن کرد. این مراسم با حضور الیزاوتا فئودورونا، فرماندار کل مسکو، افسران، فرماندهان و مردم محلی برگزار شد. در همان روز، سخنرانی رسمی در مورد اهمیت عظیم ساختمان جدید، که اولین بنای یادبود حوادث وحشتناک جنگ شد، ایراد شد.

پس از ده سال فعالیت، ایرادات زیادی در وضعیت کلی کلیسا آشکار شد. فئودور شختل گزارشی به کمیسیون ساخت و ساز ارائه کرد و خواست که دیوارهای داخل آن با آزبست یا مقوای سوئدی پوشانده شود. وی نصب گرمایش برقی و نظارت بر وضعیت زیر زمین را توصیه کرد. متأسفانه دستورات او نادیده گرفته شد.

نحوه وجود صومعه در دوره اتحاد جماهیر شوروی

قبل از انقلاب، معبد برای نیازهای ارتش مورد استفاده قرار می گرفت، پس از سال 1917 به روی اهل محله باز شد. با بسته شدن صومعه های همسایه، تعداد افرادی که در کلیسا شرکت می کردند به میزان قابل توجهی افزایش یافت. معبد برای مدت طولانی به همه خدمت کرد. چند روحانی که به نام مردم و خدا زندگی و کار می کنند بعدها به عنوان مقدس شناخته شدند. تاریخ معبد نام آنها را به یاد می آورد: واسیلی نادژدین، ولادیمیر آمبارتسوموف، میخائیل اسلاوسکی.

اولین نفر در سال 1921 به عنوان کشیش (کشیش متاهل منصوب) معبد استراو گیت منصوب شد. مسئولیت تربیت معنوی و اخلاقی فرزندان استادان آکادمی به واسیلی نادژدین سپرده شد. از دستاوردهای او می توان به ایجاد گروه کر کلیسا و اجرای برنامه های موعظه شنبه اشاره کرد. در سال 1929، نادژدین توسط مقامات شوروی دستگیر شد و آمبارتسوموف به جای او منصوب شد. آخرین نفر در سال 1932 بازداشت شد

معبد در دروازه کاه در سال 1935 بسته شد و ناقوس و چادر آن ویران شد. با این حال، برخی از شاهدان عینی ادعا کردند که مراسم و غسل تعمید برای مدت معینی ادامه یافت. بعداً این ساختمان به خوابگاه تبدیل شد و در سال 1960 صومعه سابق که کاملاً فرو ریخته بود تخریب شد. جای آن توسط یک ساختمان بلند مسکونی برای افسران پلیس گرفته شد.

زندگی جدید برای صومعه

در دسامبر 1995، ایده احیای مسافرخانه به رهبری رئیس کلیسای مجاور ارائه شد. مکان جدید برای این بنیاد 33 هکتار زمین واقع در حومه پارک دوبکی بود. این ایده توسط تعداد زیادی از شهروندان محلی، راهبان و برخی از تجار حمایت شد.

معمار بورموتوف با استفاده از نمونه هایی از نقشه های باقی مانده، طرح ساخت و ساز جدیدی را توسعه داد. کار در سال 1996 آغاز شد و یک سال بعد کلیسا نورپردازی شد. در طول ساخت و ساز، بسیاری از قوانین مرمت علمی رعایت نشد. افراد مسئول ساخت و ساز تمام تاییدیه های لازم و مستند را جمع آوری نکردند. گئورگی پولوزوف، رئیس، عجله خود را پذیرفت، اما گفت که اگر همه چیز را طبق قوانین هنر معماری انجام می داد، هرگز کار را تمام نمی کرد.

مرمت کلیسای سنت نیکلاس در دروازه استراو به یک اقدام بزرگ تبدیل شده است. امروز در اینجا یک موزه وجود دارد، یک خواهر ارتدکس باز است و یک مدرسه یکشنبه فعال است. اهل محله به فضای دلپذیر و مهمان نواز این مکان و موقعیت فعال راهبان و رهبانیت اشاره می کنند.

معبد در دروازه نی: برنامه خدمات

این صومعه در آدرس: مسکو، خیابان ایوانوفسکایا، خانه شماره 3 واقع شده است. نزدیکترین ایستگاه مترو Timiryazevskaya است که در 400 متری ورودی مسافرخانه معبد سنت نیکلاس در دروازه Straw قرار دارد. جدول زمانبندی کار و خدمات در ورودی اصلی قابل مشاهده است و تمامی اطلاعات در این مورد در شبکه جهانی موجود است.

_دامنه_ اسرار جادو.

کلیسای St. سنت نیکلاس شگفت انگیز در دروازه نی