می توانید ابزار ترسیم را برای ترسیم ضربه از لیست کشویی انتخاب کنید. اگر این کار را انجام دهید، به جای تنظیمات انتخاب شده در آن، از تنظیمات گفتگو استفاده می شود در حال حاضرگزینه های موجود در ابزار ترسیم به عنوان مثال، برای ترسیم خطوط پنهان یا محورهای تقارن.

برای تغییر نوع خط یک لایه می توانید به آموزش زیر مراجعه کنید. اما امروز قصد داریم نحوه تغییر نوع خط هر شی بدون استفاده از لایه ها را به شما آموزش دهیم. در تصویر بعدی چندین شی داریم که در این مورد خط هستند، اما می‌توانیم نوع خط را تغییر دهیم.

اشیایی را که می خواهید نوع خط آنها را تغییر دهید انتخاب کنید. در نوار ابزار Properties. در نوار ابزار Properties بر روی قسمت Line Type Control کلیک می کنیم و چندین گزینه برای انتخاب خواهیم داشت. ما مورد نیاز خود را انتخاب می کنیم و روی "Accept" کلیک می کنیم. ما می توانیم بررسی کنیم که چگونه نوع خط انتخاب شده به لیست در پنجره مدیر خط اضافه شده است و اکنون می توانیم استفاده از آن را انتخاب کنیم.

کافیست دوباره روی "OK" کلیک کنید تا پنجره بسته شود و با آبجکت هایی که می خواهیم نوع جدید را روی آنها اعمال کنیم، روی قسمت "Linear Control Type" در نوار ابزار خواص کلیک می کنیم. در منوی پاپ آپ Properties. ما پنجره Properties شی را خواهیم دید که شامل بخشی برای نوع رشته است. اگر روی گزینه‌ها کلیک کنیم، می‌توانیم نوع رشته‌ای را که می‌خواهیم روی آبجکت پارامترهای از پیش تعریف‌شده اعمال کنیم، انتخاب کنیم.

در این صورت، اگر به نوع خط دیگری نیاز داشته باشیم، باید آن را از پنجره Linetype Manager همانطور که در روش توضیح داده شده است بارگذاری کنیم. پنجره ای را می بینیم که در آن می توانیم نوع رشته را همانطور که در بالا توضیح داده شد انتخاب کنیم و آن را مانند روش روی اشیاء مورد نظر اعمال کنیم.

در ویدیوی زیر نیز می توانید آنچه در این آموزش توضیح داده شده است را مشاهده کنید. امیدواریم مفید واقع شده باشد و فراموش نکنید که اگر سوال، ابهام، اصلاح، مشاهدات، پیشنهادات و غیره دارید. در صورت تمایل به ما بگویید و ما خوشحال خواهیم شد که سعی کنیم و به هر نحوی که می توانیم کمک کنیم.

شناسایی نماهای یک قسمت برای ایجاد یک طراحی خوب کافی نیست. علاوه بر این، برای استانداردسازی، استانداردسازی، فرمت ها و خطوط استاندارد می شود. نقشه ها باید واضح و گیج کننده نباشند. بر این اساس، باید از انواع خطوط استاندارد استفاده کرد تا مناطق مهم ترسیم برجسته شوند و مناطق کوچکتر که برای داده یا مرجع، یعنی ارائه اطلاعات، خدمت می کنند.

رایج ترین انواع خطوطی که می توانیم در اکثر نقشه های فنی پیدا کنیم. لبه ها و خطوط قابل مشاهده این یک خط ضخیم، ضخیم‌ترین خط از سری است و برای نشان دادن خطوط مشهود و لبه‌های قابل مشاهده استفاده می‌شود. لبه ها و خطوط پنهان. این خطوط تیره با ضخامت متوسط ​​هستند که در خطوط پنهان و لبه های پنهان استفاده می شوند.

برش علائم مسطح آنها خطوط و نقطه های نازکی هستند که در انتهای آن خطوط ضخیم وجود دارد. محورهای تقارن و چرخش. آنها خطوط و نقاط نازکی هستند و برای نشان دادن محورهای تقارن و چرخش عمل می کنند. محور چرخش چیزی است که از داخل استوانه یا مخروط می گذرد. در حال حاضر، محورهای تقارن بر روی سطوح گرد قرار می گیرند.

ضخامت خط نرمال شده

اینها خطوط ظریف، بهترین در این سری هستند، و علاوه بر خراش، برای خطوط ساختگی، خطوط ابعاد، خطوط مرجع، خطوط برش، نقشه های برش و محورهای کوتاه کاربرد دارند. نقشه های فنی در قالب های مختلفی انجام می شود، بنابراین باید ضخامت خط را برای هر یک از این فرمت ها تنظیم کنیم.

انواع خطوط و کاربردها

خطوط استاندارد شده به دو سری خط به نام های سری 1 و 2 هستند که هر کدام از سه نوع ضخامت خط تشکیل شده اند. ضخامت خطوط با توجه به فرمت ها

اولویت با تطبیق ردیف ها

خطوط بر تطبیق خطوط دیگر اولویت دارند. این نوع خط بر خطوط دیگر ارجحیت خواهد داشت. مثال کاربردی اگر لازم باشد نمایشی ارائه کنیم که در آن خط کامل با خط کامل یکسان باشد، یک خط ضخیم رسم می شود.

در نهایت، زمانی که خط ضربه با خط نشان دهنده محور مطابقت داشته باشد، خط ضربه اولویت دارد. برای شفاف‌سازی نقشه‌ها، از خطوط استاندارد استفاده می‌شود که به چیزهای خاصی قابل مشاهده و اهمیت می‌دهند و داده‌های مهم نقاشی را برجسته می‌کنند، اما روی دید آن تأثیر می‌گذارند. برای هر فرمت یک سری از سه نوع ضخامت وجود دارد. . انواع مختلفی از خطوط در نقشه های فنی، انواع و ضخامت آنها استفاده می شود. استاندارد در استانداردهای مختلف در صورت استفاده از انواع خطوط دیگر غیر از تعیین شده یا استفاده شده در. برنامه های کاربردی غیر از مواردی که در جدول نشان داده شده است، قراردادهای منتخب هستند. باید در سایر استانداردهای بین المللی مشخص شود یا باید در یکی مشخص شود. افسانه یا ضمیمه نقاشی مورد نظر.

تصاویر زیر انواع مختلف خطوط و. برنامه های کاربردی جدول زیر انواع مختلف آنها را نشان می دهد. تعیین و کاربردهای خاص آثار جوهر. یا استفاده از مدادهایی با سختی متفاوت. لمس ها و نکات عالی. خطوط در عرض یا ضخامت متفاوت هستند. این تمایز با تغییر فشار مداد انجام می شود. با علامت مداد. فقط از نوع خط در همان نقاشی استفاده کنید.

4 و 2 میلی متر در فلش وجود دارد. 2.7 میلی متر تقریبا وجود دارد این ترتیب به شرح زیر است: 1. 5. 3. مسیرها و لبه های پنهان. که ممکن است تصادفی به نظر برسد. خطوط مرجع باید به این موارد ختم شوند: 1. به استثنای نواحی سیاه نازک. مدار. با همان مقیاس توصیه می شود این فضا هرگز کمتر از چیزی باشد که واقعاً نیاز به طرح های انبساط و انقباض را برآورده می کند. عرض خط 35 توصیه نمی شود. برای انواع مختلفقطعات باید همان عرض خط را حفظ کنند. اگر در طرح کلی شی ارائه شده قرار گیرند.

ردیابی هواپیماهای برش. انواع مختلف خطوط ممکن است همپوشانی داشته باشند. 25. با توجه به مشکلات پیش آمده در برخی روش های پرورش. به همین دلیل، هنجار ترتیب اولویت ها را در ارائه آنها تعیین کرد. خطوط برآمدگی خطوط مجاور قطعات مونتاژ شده یا متصل باید مطابقت داشته باشند. 6. اگر به داخل طرح کلی شی نشان داده شده ختم شوند 2. 4. هنگامی که دو خط از خطوط موازی و بسیار نزدیک هستند. 3 - بدون نقطه یا فلش. در نهایت سکته خواهد کرد زمانی که نیم نما یا یک ربع را تصور می کنیم.

خطوط نقطه چین. هنگام عبور 8. خط نقطه. باید کمی از طرح کلی قطعه و همچنین از مرکز دایره بیرون بزند. سکته مغزی متناوب خواهد شد. آنها اهداف خود را انجام خواهند داد. شفت ها باید بریده شوند. جمهوری بولیواری ونزوئلا وزارت قدرت خلق برای آموزش و فرهنگ.

نقشه فنی بسته به هدف از انواع مختلفی از خطوط استفاده می کند. هر یک از آنها دلیل و معنی و طبقه بندی خود را دارند که توسط مقررات نقشه کشی فنی ایجاد شده است، به طوری که برای هر معمار یا مهندس آسان و جهانی قابل درک است. آنها بر اساس ضخامت و کاربردشان مانند ضخیم، متوسط ​​و نازک رتبه بندی می شوند.

کمیسیون استانداردهای صنعتی ونزوئلا و برخی سازمان‌های بین‌المللی دیگر استانداردسازی انواع مختلف خطوط را ضروری تشخیص داده‌اند تا ارتباط مورد نظر را از طریق یک نقشه فنی ساده و جهانی ایجاد کنند. اینها همانهایی هستند که بدنه نقشه را مشخص می کنند و معمولاً ضخامت 0.8 میلی متر دارند.

Outline: برای خطوط و لبه های قابل مشاهده اشیاء و برای محدود کردن جریان استفاده می شود. صفحه برش: آنها وضعیت جسم را در صفحه برش بیان می کنند، هر انتها دارای یک فلش است که جهت مشاهده را نشان می دهد. برش کوتاه: این است که در ارائه قطعات بلند، آنها را به صورت ضربدری یا به اندازه کوچکتر برش می دهد. این خطوط معمولاً 0.4 میلی متر هستند.

فرم های افراطی و ابتدایی: همانطور که از نام آن پیداست، برای نشان دادن اشکال اولیه و افراطی و همچنین برش ها، برش ها و نماهای مایل استفاده می شود. خطوط پنهان: لبه ها و خطوط مخفی، جزئیات و جریان های نامرئی را مشخص کنید. . اینها مواردی هستند که برای تعریف جزئیات خاص در نقشه ها استفاده می شوند، که نمونه ای از محورها و خطوط اندازه گیری هستند که معمولاً 0.2 میلی متر ضخامت دارند.

ساخت و ساز: این ها برای ردیابی های قبلی یا مسدود شده، و همچنین برای گسترش، اندازه و خطوط خراش یا دریچه استفاده می شوند. کمک کننده اندازه: با شروع نقاشی، آنها فضا را برای اندازه گیری محدود می کنند، ممکن است شکل را لمس کند یا نکند. اما همیشه 1 یا 2 میلی متر زیر خط اندازه خواهد بود. بعد: برای تعیین ابعاد و نقاط پایانی اندازه گیری استفاده می شود، برای قرار دادن یک بعد قطع می شود. فاصله طولانی: هنگام ارائه قطعات بیش از حد بزرگ، آن را در بزرگترین اندازه آن برش دهید.

• محور: این ها به عنوان خطوط مرکزی، علامت های تیک و به عنوان محور اجسام قرار می گیرند.
• اگر نقطه و سکته دارید، به این معنی است که یک محور تقارن وجود دارد.

برای ترسیم خطوط، قوانینی که قبلاً از ترسیم فنی شناخته شده است، رعایت می شود، زیرا آنها قوانین جهانی هستند.

خطوط عمودی از بالا به پایین کشیده می شوند و انگشتان در یک سری ضربات مداوم و محکم در نوسان هستند. خطوط افقی از چپ به راست با استفاده از مچ برای خطوط کوتاه و ساعد برای خطوط بلند کشیده می شوند. تمام خطوط منحنی در یک حرکت و در جهت عقربه های ساعت ترسیم می شوند، ابتدا با یک حرکت سبک انجام می شوند، سپس با فشار و دقت بسیار بالا کشیده می شوند و جهت حرکت اولیه را تنظیم می کنند. بُعد نشانگر ویژگی یک شی است که باید در نقشه فنی مشخص شود.

ابعاد، که به عنوان ابعاد یا ابعاد نیز شناخته می شوند، باید از مجموعه ای از قوانین پیروی کنند که خواندن آنها را آسان تر می کند و بنابراین طراحی محصول را آسان تر می کند. خطوط اندازه گیری: خطوط نازکی هستند که اندازه هر قسمت از قطعه را به دقت نشان می دهند. خطوط ابعاد باید به گونه ای قرار گیرند که خارج از کانتور قطعه باشند. اگر خط اندازه‌گیری برای یافتن دو فلش خیلی کوتاه باشد، از هر دو طرف خارج از خط اندازه‌گیری کمکی امتداد می‌یابد و فلش‌ها طوری کشیده می‌شوند که به زوایای قائم ختم شوند. اعداد ابعاد: هر خط شکسته می شود تا مقدار عددی بعد در آن فضا را در نظر بگیرد، یعنی; تعداد اندازه گیری های فاصله بین دو نقطه خاص در نقشه را مشخص کنید. شماره اندازه گیری باید در صورت امکان در وسط خط بعد قرار گیرد. به طور مشابه، هنگامی که چندین خط بعدی موازی وجود دارد، محل مربوط به آنها اعداد بعدیاغلب متناوب می شوند تا روی هم ظاهر نشوند. تعداد ابعاد روی نقشه باید تا حد امکان کوچک باشد، اما برای تعیین اندازه و موقعیت هر قسمت از قطعه کافی باشد. ابعاد کوچکتر باید نزدیکتر به نقشه و ابعاد بزرگتر دورتر قرار گیرند تا از تقاطع بین ارتفاع و خطوط کمکی جلوگیری شود. هنگام تعیین قطری که در آن شکل دایره ای قسمت محدود مشاهده می شود، باید قبل از عدد اندازه گیری در نماد قطر قرار گیرد. هنگام تغییر شعاع، خطوط ابعاد باید دارای یک فلش در انتهای آن باشد که با بینی تماس دارد. برای اندازه گیری یک قوس، یک خط بُعد متحدالمرکز به صورت قوس و خطوط ابعاد کمکی به موازات نیمساز زاویه رسم می شود. هنگامی که قرار است زاویه ای محدود شود، خط بُعد قوس دایره ای است که مرکز آن راس زاویه است و خطوط بعدی کمکی امتداد اضلاع زاویه هستند. استفاده از خطوط کانتور و محورهای تقارن به عنوان خطوط ابعاد مجاز نیست. و نه خطوط بعدی را به عنوان بسط آنها ترسیم کنید. اگر مجاز به استفاده از محورها یا پسوند آنها به عنوان کمک اندازه گیری است.

• آنها در مرکز خود قطع می شوند تا سهمیه ها یا اقدامات این قسمت را در نظر بگیرند.
• آنها باید از نظر ضخامت نازک باشند و با فلش از هم جدا شوند.
• آنها شروع و پایان هر خط را نشان می دهند.
• آنها عمود بر خط ارتفاع گسترش می یابند و 1 یا 2 میلی متر از آن فراتر می روند.
• انتهای دیگر آن به مرکز قوس ختم می شود.

پابلو پیکاسو نقاش و مجسمه‌ساز اسپانیایی بود که یکی از بهترین هنرمندان قرن بیستم به حساب می‌آید و می‌گویند او نیز مشهورترین است.