قالب بندی را برای خط انتخاب شده یا خطی که بلافاصله بعد از آن کشیده می شود، تنظیم کنید. همچنین می توانید خطوطی با نکات خط اضافه کنید یا نمادهای نمودار را تغییر دهید. از منوی Format، Format - Header و تب Wrap را انتخاب کنید.

سبک خط مورد نظر خود را انتخاب کنید. رنگ خط را انتخاب کنید. قدرت خط را انتخاب کنید. همچنین می توانید واحد اندازه گیری را مشخص کنید. سطح خط صفر منجر به یک خط مو با عرض یک پیکسل در میانگین خروجی مربوطه می شود. شفافیت مورد نظر را برای خط وارد کنید. در 100٪ خط کاملا شفاف است، 0٪ کاملا مات است.

گزینه های نماد را برای نقاط داده در نمودار تنظیم کنید. قالب نماد مورد استفاده در نمودار را مشخص کنید. عرض کاراکتر را وارد کنید. ارتفاع نماد را وارد کنید. هنگامی که مقدار ارتفاع یا عرض تغییر می کند، نسبت تصویر حفظ می شود. خط انتخاب شده را می توان با انتهای خط در یک یا هر دو انتها تراز کرد. برای افزودن یک طرح کلی خط سفارشی به لیست، اشاره خط را در سند انتخاب کنید و روی تب Line Tooltip در این کادر گفتگو کلیک کنید.

اشاره خطی را که می خواهید به خط انتخاب شده اضافه کنید انتخاب کنید. عرض نوک خط را وارد کنید. نوک خط را در وسط خط(های) انتخاب شده قرار دهید. به طور خودکار تنظیمات جدید عرض، سبک یا مرکز را برای هر دو نکته اعمال می کند.

شکلی را که می خواهید برای زوایای روی خطوط استفاده کنید انتخاب کنید. برای زوایای کوچک بین خطوط نیز از شکل گرد با میتر استفاده می شود. خطوط نقشه کشی فنی برای اهداف مختلفی مانند ارائه اطلاعات خاص به طراحان، تولیدکنندگان، تکنسین ها، معماران و غیره استفاده می شود. این خطوط در بین تکنسین ها نوعی زبان هستند، بنابراین استاندارد شده اند و باید بدانیم چگونه آنها را تفسیر کنیم. در زیر کل صفحه یک تمرین مبتنی بر بازی دارید تا آنچه را که پس از خواندن صفحه یاد گرفته اید آزمایش کنید.

ایجاد خط منحنی چین دار در فتوشاپ

هدف از ترکیب انواع خطوط با ضخامت استاندارد آنها دستیابی به بهترین کنتراست بین آنها و سهولت در تفسیر نقشه است. در تصویر زیر از تمام رشته ها استفاده می کنیم، اما به طور کلی انواع رشته های زیر را داریم. خط ضخیم: برای خطوط و لبه های قابل مشاهده.

خط فین: خطوط اندازه گیری، خطوط ابعاد کمکی، خطوط مرکزی و خطوط نقطه چین. خط و نقطه نازک ردیابی: برای محورهای انقلاب و تقارن. خط ظریف خطوط: لبه ها و لبه های پنهان. نسبت عرض بین خطوط درشت و ریز باید حداقل 2 باشد و عرض خط باید از محدوده زیر انتخاب شود.

0.25 میلی متر - 0.35 میلی متر - 0.5 میلی متر - 0.7 میلی متر - 1 میلی متر - 1.4 میلی متر و 2 میلی متر. همچنین می تواند 0.18 میلی متر باشد، اما معمولا برای مواردی که خیلی نازک هستند استفاده نمی شود. خطوط ریز، متوسط ​​و ضخیم در یک نقشه یا صفحه باید همیشه یک عرض داشته باشند، منطقاً هر کدام مختص به خود هستند.

به تصویر زیر نگاه کنید که در آن تمام خطوط مورد استفاده در ترسیم فنی، شکل و عرض آنها را مشاهده خواهید کرد. خطوط برش در شکل ها باید دارای شیب 45 درجه باشند. هنگام دریافت نماها، معمول است که یک نوع خط با نوع دیگری همپوشانی داشته باشد. برخی قوانین برای قرار دادن خطوط.

خطوط پنهان بر خطوط مرکزی اولویت دارند. خطوط هواپیما برش بر سایر خطوط اولویت دارند. خط پنهان را می توان حذف کرد. بیایید به مثالی از یک شکل با خطوط ترسیم فنی نگاه کنیم. و اکنون می توانید چند نمونه از طراحی با انواع مختلف خطوط را مشاهده کنید.

انواع خطوط استروک و کاربرد آنها

در ویدیوی زیر یک بازی برای شناسایی خطوط مورد استفاده در ترسیم فنی و ضخامت آنها دارید. با ماوس خود روی دو کادری که فکر می کنید جفت هستند کلیک کنید. در نقشه های فنی از انواع مختلفی از خطوط استفاده می شود که انواع و ضخامت آنها در استانداردهای مختلف استاندارد شده است.

فقط از انواع خطوط و ضخامت های مشخص شده در جدول همراه استفاده می شود. اگر انواع خطوط غیر از موارد مشخص شده در کاربردهایی غیر از موارد مشخص شده در جدول مورد استفاده قرار می گیرد یا استفاده می شود، قراردادهای انتخاب شده باید در سایر استانداردهای بین المللی مشخص شوند یا در افسانه یا کاربرد نقشه مشخص شوند.

شکل های زیر به شما کمک می کند تا انواع مختلف خطوط و کاربردهای آنها را درک کنید. جدول زیر انواع مختلف، هدف و کاربردهای خاص آنها را نشان می دهد. خطوط علاوه بر موقعیت مکانی آنها، از نظر عرض یا ضخامت متفاوت هستند. در نقاشی های مدادی، این تمایز با تغییر فشار مداد یا با استفاده از مدادهایی با سختی های مختلف انجام می شود. در نقشه های خطی، عرض خط باید بر اساس ابعاد یا نوع ترسیم بین محدوده زیر انتخاب شود.

به دلیل مشکلی که در برخی از روش‌های رندر وجود دارد، عرض خط 0 توصیه نمی‌شود. نسبت بین عرض خطوط ریز و درشت در یک نقشه نباید کمتر باشد. همان عرض خط باید حفظ شود انواع مختلفقطعات به همان مقیاس کشیده شده است.

ترتیب اولویت ردیف های منطبق

حداقل فاصله بین خطوط موازی باید حداقل دو برابر عرض ضخیم ترین خط باشد. توصیه می شود که این فاصله هرگز کمتر از 0.7 میلی متر نباشد. در یک نمایش ترسیمی، ممکن است این اتفاق بیفتد که انواع مختلفی از خطوط با هم همپوشانی داشته باشند، بنابراین استاندارد هنگام ارائه آنها ترتیب اولویت را تعیین کرده است که ترتیب به شرح زیر است.

تغییر سریع نوع خط

خطوط پروجکشن

• خطوط و لبه ها نمایش داده می شوند.
• خطوط و لبه های پنهان.
• ردیابی هواپیماهای برش.
• محورهای چرخش و ردپای صفحه تقارن.
• خطوط مراکز ثقل

خاتمه خطوط مرجع

یک رشته مرجع برای نشان دادن عنصر استفاده می شود. خطوط مرجع باید به پایان برسد. در یک نقطه، اگر آنها در داخل طرح کلی شی ارائه شده به پایان برسند، اگر به داخل طرح کلی شی ارائه شده ختم شوند.

راهنمای خط

مقدار عرض خط یکسان باید برای نماهای مختلف قطعه ترسیم شده در یک مقیاس حفظ شود. در یک نمایش ترسیمی، ممکن است اتفاق بیفتد که انواع مختلفی از خطوط با هم همپوشانی داشته باشند، بنابراین این قانون هنگام ارائه آنها ترتیب اولویت ایجاد می کند، ترتیب به شرح زیر است: 1 - خطوط و لبه های قابل مشاهده.

خطوط برای ترسیم فنی آنها نقش بسیار مهمی دارند و تفاوت اصلی بین طراحی هنری و طراحی فنی را ایجاد می کنند. کیفیت اطلاعات و زیبایی شناسی یک نقشه فنی به کیفیت طرح خطوط و استفاده صحیح از آنها بستگی دارد، تشخیص اینکه آنها می توانند از نظر ضخامت و شکل متفاوت باشند، در نتیجه معنای آنها در نقاشی تغییر می کند.

جایگزینی نوع خط در یک بلوک

بسته به نوع طراحی، می توانید از روی نقاشی متوجه شوید که آیا در مقابل یک خط کانتور قرار دارید، برخی جزئیات پنهان، ابعاد خاصی وجود دارد یا اینکه عنصر نشان داده شده متقارن است. او همچنین آنها را بر اساس گیج یا ضخامتشان به نازک، متوسط ​​و ضخیم طبقه بندی می کند. خوب است توجه داشته باشید که محدوده ضخامت خط که در جدول قبلی برای هر نوع خط نشان داده شده است، با توجه به مقیاسی که تصویر در آن ترسیم شده است انتخاب می شود: اگر مقیاس بزرگ باشد و بالعکس.

این همان چیزی است که برای نشان دادن خطوط مشهود شیئی که نمایش داده می شود استفاده می شود. با مداد نرم تا متوسط ​​کشیده شده است و دارای کولیس 0.4 تا 1 میلی متری است که متناسب با اندازه طرح است. گیج انتخاب شده به عنوان مرجعی برای تعیین انواع خطوط دیگر استفاده می شود که در نقشه استفاده می شود.

خطوط سکته های بلند و کوتاه یا محورهای تقارن

آنها برای نشان دادن خطوط یا لبه های پنهان استفاده می شوند. ضخامت آن نصف ضخامت کارگر برای خطوط لبه قابل مشاهده خواهد بود. طول هر ضربه از 4 تا 6 میلی متر خواهد بود. فاصله بین ضربات باید یک چهارم طول انتخاب شده باشد. همانطور که از نامش پیداست برای نشان دادن محورهای تقارن در شیئی که نشان داده می شود استفاده می شود: محورهای تقارن، مراکز دایره ها و غیره. طول ضربه های طولانی نباید از 20 میلی متر بیشتر باشد و فاصله باید یک پنجم طول باشد. سکته کوتاه 0.5 میلی متر خواهد بود و در مرکز دو ضربه بلند قرار خواهد گرفت.

برای شروع نقشه ها، و همچنین برای خطوط بعد، برای برش بخش ها، و برای نشان دادن مرزهای بخش ها یا نماهای جزئی استفاده می شود. این را می توان با مین های سخت مشاهده کرد. گیج آن یک چهارم مدار مورد استفاده خواهد بود.

برخی از دستورالعمل ها برای طرح بندی خطوط

هنگام نشان دادن مرکز دایره ها، خطوط بلند و کوتاه خطوط باید در مرکز با ضربه های بلند بریده شوند و انتهای آنها باید از دایره از 3 تا 5 میلی متر به طور مساوی بیرون بزند. هنگامی که خطوط مرزی نامرئی قطع می شوند، خطوط آنها باید قطع شود.

توضیحات کادر محاوره ای

• تمام خطوط استفاده شده در نقشه های فنی مشکی هستند.
• تفاوت آنها در ضخامت نهفته است.
• خطوط منحنی باید مانند بقیه مشکی باشند.
• همین اتفاق در مورد ضربات کوتاه و تقارن رخ می دهد.
• دومنک تورس، جی.
• نقاشی اولیه

اگر یک ابزار طراحی را انتخاب کنید، تنظیمات ابزار فعلی برای ترسیم سکته مغزی استفاده خواهد شد. سکته مغزی با رنگ جلوی فعلی انتخاب شده در نوار ابزار رسم می شود. با استفاده از فیلد متنی، می توانید عرض ضربه را انتخاب کنید. واحد پیش فرض پیکسل است، اما می توانید واحد دیگری را از لیست کشویی انتخاب کنید.

در اینجا جامدادی و طرح دار با الگوهای ناپیوسته متفاوت است. اگر خط طراحی را بدون الگوی خط فاصله انتخاب کنید، با استفاده از الگوی انتخاب شده در نوار ابزار، یک خط ثابت رسم می شود. اگر خطی را با الگوی خط فاصله انتخاب کنید، رنگ یا الگو با پیش زمینه یا رنگ الگوی انتخاب شده در نوار ابزار تعیین می شود. این لیست کشویی برخی از گزینه های دقیق را نشان می دهد.