1. شیخ صدوق روایت می کند که امام صادق (ع) فرمود:

که سوره «اعلی» را به صورت واجب یا دعای مورد نظر- در روز قیامت به او گفته می شود: از هر دری که می خواهی وارد بهشت ​​شو.

(صواب العمال ص 152).

2. طبرسی به آنچه عیاشی از ابوحیس نقل کرده است، نقل کرده است:

بیست شب پشت سر علی (ع) نماز خواندم و او فقط سوره مبارکه «عالی» را خواند. و فرمود: «اگر می دانستید در این سوره چیست، هر یک از شما هر روز آن را بیست مرتبه می خواند. و کسی که آن را بخواند، گویی کتابهای موسی و ابراهیم را می خواند که وفادار بود.»

(مجمو بیان ج 10 ص 326 ).

3. در حواسو القرآن آمده است که رسول خدا (ص) فرمود:

هر کس این سوره را بخواند، خداوند به تعداد حروفی که بر ابراهیم و موسی و محمد نازل شده به او پاداش می دهد. اگر آن را در گوش دردناک بخوانید، سالم می شود. اگر آن را در مورد بواسیر بخوانید، از بین می رود و درمان می شود.

آیات 1-15

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ

.1

فَسَوَّى .2

وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَی .3

وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَی .4

فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَی .5

سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى .6

إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَی 7

وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى .8

فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَی .9

سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى .10

وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَی .11

.12

.13

قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّى .14

وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى .15

بسم الله الرحمن الرحیم!

1. نام پروردگارت را تسبیح گوی.

2. کسی که آفرید و تناسب داد،

3. کسی که توزیع و کارگردانی کرد

4. و چه کسی چراگاه را بیرون آورد،

5. و او را قهوه ای زباله کرد!

6. به شما اجازه می دهیم آن را بخوانید و فراموش نخواهید کرد،

7. مگر اینکه خدا بخواهد که آشکار و پنهان را می داند!

8. و ما کار را برای شما آسان می کنیم.

9. به یاد داشته باشید، اگر یادآوری مفید است.

10. هر که می ترسد به یاد می آورد.

11. و بدبخت ترین ها از او روی گردانند.

12. که در بزرگترین آتش خواهد سوخت.

13. او در آنجا نخواهد مرد و زندگی نخواهد کرد.

14. کسی که خود را پاکیزه کرد سود می برد.

15. نام پروردگارش را به یاد آورد و دعا کرد.

1. شیخ طوسی از عقبه بن امیر جوخنی روایت کرده که گفت:

وقتی آیه نازل شد: نام پروردگار بزرگت را ستایش کن(56:74) رسول خدا (ص) به ما فرمود: این را در رکوع بخوانید. و چون آیه: «» نازل شد، فرمود: «در سجده بخوان».

(تهذیب ج 2 ص 313 ).

یادداشت مترجم:منظور از سبحان ربی العظیمی و بحمدی است تعظیم از کمرو در سجده عبارت «سبحانه ربی الاعلاء و بحمدی».

2. ابن فارسی از امام صادق (ع) از امام سجاد (ع) روایت کرده است:

عرش دربرگیرنده هر چیزی است که خداوند در خشکی و آب آفریده است و این تعبیر فرموده خداوند است: هیچ چیزی نیست مگر اینکه ما گنج های آن را نداشته باشیم(15:21). بین تکیه گاه عرش و تکیه گاه دیگر، راه پرنده ای سریع در هزار سال است. عرش هر روز ملبس به هفتاد هزار رنگ نور است و هیچ مخلوقی از خلقت خدا به آن نگاه نمی کند. و همه چیزهای عرش مانند حلقه ای در بیابان است. خداوند فرشته ای دارد که نامش حزکائیل است، هجده هزار بال دارد، بین بال و بال پانصد سال است. روزی فکر کرد: آیا چیزی بالاتر از عرش هست؟ و خداوند بر او بال افزود، به طوری که تعداد آنها سی و شش هزار شد و میان بال و بال پانصد سال بود. و خداوند در وحی به او الهام کرد: ای فرشته پرواز کن! و بیست هزار سال پرواز کرد و پرواز کرد و در تمام این مدت حتی به یک تکیه گاه عرش هم نرسید. سپس خداوند به او بال و نیروی بیشتری افزود و به او دستور داد تا پرواز کند. و سی هزار سال پرواز کرد و به تکیه گاه عرش نیز نرسید. و خداوند به او الهام کرد: «ای فرشته! اگر تو با تمام بال و توانت اینطور پرواز کردی تا روز قیامتپس هنوز به تکیه‌گاه عرش نمی‌رسید.» فرشته گفت: «حمد مخصوص پروردگار متعال است!» و خداوند نازل کرد: ستایش نام پروردگارت بلند مرتبه" و پیامبر (ص) فرمود: این را در سجده بخوانید.

(«Rouzatu l-vaizin» ص 56).

3. علی بن ابراهیم قمی می گوید:

« چه کسی ایجاد و متناسب کرد، چه کسی توزیع و کارگردانی کرد«- اشیاء را بر اساس تعریف خود تناسب داد و سپس به هر که خواست به سوی آنها هدایت کرد. " و چه کسی مرتع را بیرون آورد" - یعنی گیاهان - " و آن را ساخت" - پس از حذف - " بستر قهوه ای- پس از رسیدن خشک و تیره می شود. " ما به شما اجازه می دهیم آن را بخوانید و فراموش نخواهید کرد- یعنی ما به شما یاد خواهیم داد و شما فراموش نخواهید کرد - مگر اینکه خدا بخواهد«لَلَّهُ اللَّهُ لِلَّهِ یَذَامُ اللَّهِ.

4. وی همچنین آورده است:

« و ما این کار را برای شما آسانتر خواهیم کرد. به یاد داشته باشید- درباره محمد - اگر به خاطر سپردن مفید است کسی که می ترسد به یاد می آورد"ما آن را به شما یادآوری خواهیم کرد. " و از او روی برگرداند- یعنی از آنچه به او تذکر داده شده است - بدبخت ترین کسی که در بزرگترین آتش خواهد سوخت- در آتش روز قیامت. " او در آنجا نخواهد مرد و زندگی نخواهد کرد- در این آتش او آنجا خواهد بود همانطور که خداوند فرمود: و مرگ از همه جا به سراغش می آید، اما نمرده است(14:17). " کسی که خود را پاک کرد سود کرد«- یعنی داد زکات فطرهقبل از شروع نماز عید (در روز افطار).

(تفسیر کمی ج 2 ص 413 ).

5. شیخ طوسی روایت می کند که امام صادق (ع) فرمود:

تمام شدن روزه، صدور زکات است، همچنان که تمام نماز، صلوات بر پیامبر (ص) است. کسى که روزه گرفته و زکات را عمداً ندهد - روزه ندارد و کسى که نماز بخواند و بعد از آن به پیامبر (ص) صلوات نگوید - نماز ندارد. خداوند زکات فطره را قبل از نماز ذکر کرد و فرمود: هر که پاک شد (زکات داد) و نام پروردگارش را یاد کرد و دعا کرد که سود برد.

(تهذیب ج 2 ص 159).

6. شیخ کلینی از عبیدالله بن عبدالله دیخکان روایت کرده است:

نزد امام رضا (علیه السلام) رفتم و حضرت به من فرمود: منظور از کلام خدا چیست: نام پروردگارش را به یاد آورد و دعا کردˮ؟ گفتم: هر گاه نام پروردگارش را به یاد آورد، بایستد و نماز بخواند.

امام (علیه السلام) فرمود: پس خداوند بر او تکلیف سنگینی می‌نمود. گفتم: قربانت شوم، منظورشان چیست؟ فرمود: هر گاه نام پروردگارش را به یاد آورد، بر محمد و آل او صلوات بگوید.

(کافی ج 2 ج 359).

7. الف از ابن ابراهیم قمی نقل شده است که از امام علی (ع) در مورد معنای کلام خداوند سؤال شد: ستایش نام پروردگارت بلند مرتبه»:

دو هزار سال قبل از اینکه خداوند آسمانها و زمین را بیافریند، بر پای عرش نوشته شده است: «لا اله الا الله یحده بی شریک و محمد بنده و فرستاده اوست و علی جانشین محمد است. ”

(تفسیر کمی ج 2 ص 413 ).

آیات 16-19

الْحَیَاةَ الدُّنْیا .16

وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَی .17

.18

وَمُوسَى .19

16. بله، شما زندگی فوری را ترجیح می دهید،

17. و دومی بهتر و ماندگارتر است.

18. همانا این در طومارهای اول است.

19. طومارهای ابراهیم و موسی!

1. شیخ کلینی روایت می کند که امام صادق (ع) فرمود:

« بله، شما زندگی فوری را ترجیح می دهید- یعنی ولایت آنها (رهبری دشمنان اهل بیت) - و دومی بهتر و ماندگارتر است«- ولایت امیرالمؤمنین (ع).

(کافی ج 1 ص 345 ).

2. همچنین از امام کاظم (علیه السلام) روایت کرده که فرمود:

ولایت امیرالمؤمنین (ع) در تمام طومارهای پیامبران نوشته شده است. خداوند هیچ پیامبری را نفرستاد مگر با نبوت محمد (یعنی با خبر نبوت محمدی یا به واسطه نبوت محمدی) و جانشینی علی.

(کافی ج 1 ص 345 ).

3. حمید بن زیاد از ابوبصیر روایت کرده است که امام باقر (علیه السلام) درباره کلام خدا فرمود:و هر چه پیامبر به شما داد آن را بگیرید و هر چه شما را نهی کرد از آن بپرهیزید. (59:7):

«ای ابومحمد! ما طومارهایی داریم که خداوند درباره آنها می فرماید: طومارهای ابراهیم و موسیˮ».

پرسید: فدایت شوم، آیا طومارها الواح هستند؟

گفت: بله.

(تویلو لآیات ج 2 ص 785).

4. شیخ صدوق از ابوذر روایت کرده است:

بر رسول خدا صلي الله عليه و آله وارد شدم در حالي كه در مسجد تنها نشسته بود. و به من گفت: ای ابوذر! مسجد مستحق سلام است». پرسیدم این سلام چیست؟ فرمود: دو ركعت نماز. گفتم: یا رسول الله! از نماز به من گفتی نماز چیست؟ فرمود: «نماز بهترین دستوری است. و هر که بخواهد کم می کند و هر که بخواهد زیاد می کند.»

پرسیدم: یا رسول الله! چه کارهایی نزد خداوند محبوب ترند؟ فرمود: به خدا ایمان آورید و در راه او جهاد کنید. پرسیدم بهترین شب کدام است؟ گفت: نیمه شب تاریک است. پرسیدم: کدام دعا بهتر است؟ فرمود: نمازی که در آن کنوت بلند است. پرسیدم: کدام صدقه بهتر است؟ فرمود: آنچه به اندازه توانش در خفا به فقیر داده می شود. پرسیدم: روزه چیست؟ فرمود: «وظیفه‌ای که خداوند آن را می‌خواهد و پاداش او بسیار است». پرسیدم: جهاد کی بهتر است؟ فرمود: جهاد کسى که اسبش مجروح و خونش ریخته شود. عرض كردم: كدام يك از آياتى ​​كه بر تو نازل شده از همه بزرگتر است؟ فرمود: «آیة العرش (کرسی)». سپس فرمود: «ای ابوذر! آسمانهای هفتگانه نسبت به عرش مانند حلقه ای نسبت به صحرا است و عرش نسبت به عرش مانند صحرا نسبت به این حلقه است.

گفتم: یا رسول الله! در مجموع چند پیامبر وجود دارد؟ گفت: صد و بیست و چهار هزار. پرسیدم: چند تا رسول؟ گفت: سیصد و سی. پرسیدم: اولین پیامبر کی بود؟ گفت: آدم. پرسیدم: آیا او رسول بود؟ گفت: «بله. خداوند او را با دست راست خود آفرید و از روحش در او دمید». سپس فرمود: «ای ابوذر! چهار نفر از پیامبران آشوری بودند: آدم، شیس، آخنوخ - و این ادریس است و او اولین کسی بود که با نی نوشت - و نوح (ع). چهار نفر عرب بودند: هود، صالح، شعیب و پیامبرت محمد. اولين پيامبر بنى اسرائيل موسى (ع) و آخرين پيامبران حضرت عيسى (ع) و جمعاً ششصد پيامبر بودند. پرسیدم: یا رسول الله! خداوند چند کتاب نازل کرده است؟ فرمود: صد و چهار کتاب. خداوند پنجاه صحیفه بر شیس و سی طومار بر ادریس و بیست صحف بر ابراهیم نازل کرد و تورات و انجیل و زبور و فرقان را نازل کرد.

پرسیدم: یا رسول الله! طومارهای ابراهیم چه بود؟ گفت: «همه مَثَل بودند. و از آن جمله این است: «ای شاه مغرور! من تو را نفرستادم که بخشی از زمین را به قسمتی دیگر فرو بریزی. تو را فرستادم تا دعوت مظلوم را از من برگردانی، زیرا او را رها نمی‌کنم، هر چند کافر باشد. و برای عاقل پیش از آنکه عقل خود را از دست بدهد: ساعتی وقت داشته باشید که پروردگارتان را می خوانید و ساعتی که در مورد خود فکر می کنید و ساعتی می اندیشید که پروردگارتان به شما چه داده است. ساعتی که از آنچه به شما اجازه داده شده است استفاده می کنید. زیرا این ساعت یاری آن ساعات و آرامش دلهاست. و برای خردمندان: در زمان خود بصیر باشید و قرعه خود را بپذیرید و زبان خود را نگه دارید. زیرا هر کس سخنان خود را در میان کردارش بشمارد، کم سخن می گوید و فقط در جاهایی که لازم است. و برای خردمندان: به دنبال سه چیز باشید: رفاه در زندگی، توشه برای آینده و لذت بردن از آنچه حرام نیست.

گفتم: یا رسول الله! طومارهای موسی چه بود؟ گفت: «همه تعلیم بود. و از میان آنان: «در شگفتم از آن که به مرگ یقین دارد: چرا شادی می کند؟ از کسی که به آتش متقاعد شده تعجب می کنم: چرا می خندد؟ در شگفتم از کسی که جهان قرب و تغییرپذیری آن را می بیند: چرا به آن اعتماد می کند؟ در شگفتم از کسی که به جبر یقین دارد: برای چه می کوشد؟ و در شگفتم از کسى که به حساب اطمینان پیدا کرده است که چرا کار نیک انجام نمى دهد؟ گفتم: یا رسول الله! آیا در آنچه خداوند بر تو نازل کرده چیزی هست که در صحیفه های ابراهیم و موسی بود؟ گفت: ای ابوذر! آیا این آیات را نخوانده اید: همانا این در طومارهای اول، طومارهای ابراهیم و موسی است!ˮ».

پرسیدم: یا رسول الله! به من دستور بده!» گفت: تو را به خوف خدا پند مى‏دهم، زيرا آن سر هر كارى است. گفتم: به من اضافه کن. فرمود: «قرآن بخوان و خدا را بسیار یاد کن که در بهشت ​​یادت شود و در زمین نور تو باشد». گفتم: به من اضافه کن. فرمود: بسیار ساکت باشید که این امر شیاطین را می راند و در راه دین کمک می کند. گفتم: به من اضافه کن. فرمود: از زیاد خندیدن بپرهیز که دل را می‌کشد و نور را از چهره می‌زداید. گفتم: به من اضافه کن. گفت: فقرا را دوست بدار و در جمع آنان بنشین. گفتم: به من اضافه کن. گفت: راست بگو هر چقدر هم تلخ باشد. گفتم: به من اضافه کن. فرمود: از سرزنش کسی که شما را در راه خدا سرزنش می کند نترسید. گفتم: به من اضافه کن. فرمود: آنچه از خود می دانی، تو را از مردم باز دارد و آنان را به خاطر آنچه خود انجام می دهی سرزنش مکن. و سپس فرمود: برای رذیله انسان سه چیز کافی است: اینکه مردم را بداند آنچه را که از خود نمی داند، آنها را به خاطر کاری که خود انجام می دهد سرزنش کند و آنها را در کاری که به او مربوط نیست عذاب کند. " سپس فرمود: «ای ابوذر! بهترین هوش تفکر است، بهترین درستکاری خویشتن داری و بهترین نسب، حسن خلق است.»

(حصال ص 523).

(18) همانا این در طومارهای اول نوشته شده است.

(19) طومارهای ابراهیم (ابراهیم) و موسی (موسی).

احکام و روایات زیبای ذکر شده در این سوره مبارکه در طومارهای ابراهیم و موسی - طومارهای دو پیغمبر جلیل القدر بعد از حضرت محمد(ص) ثبت شده است. این احکام در قوانین همه انبیا نازل شده است، زیرا آنها به رفاه در زندگی هر دو مربوط می شوند و در هر عصر و در هر مکان مفید هستند. حمد و ستایش از آن خداست!

(16) اما نه! شما زندگی دنیوی را ترجیح می دهید،

(17) اگر چه آخرت بهتر و طولانی تر است.

شما این زندگی را بالاتر از آخرت قرار می دهید و بدین وسیله زندگی مسموم، بی قرار و گذرا به زندگی جاودانه را تغییر می دهید. در تمام صفات از زندگی دنیوی پیشی می گیرد و تا ابد ادامه می یابد، در حالی که این دنیا قطعاً فرو می ریزد و از بین می رود. یک فرد وظیفه شناس و مؤمن هرگز بدی را به زیبا ترجیح نمی دهد و حاضر نیست برای لذتی که در یک ساعت کوتاه می توان تجربه کرد برای همیشه رنج بکشد. بنابراین علت همه بدبختی ها دقیقاً حب دنیا و ترجیح آن به عالم ابدی است.

(14) کسی که خود را پاکیزه کرد، رستگار شد.

(15) نام پروردگارش را به ياد آورد و نماز به جا آورد.

چنین شخصی نفس خود را از شرک و ظلم و اخلاق زشت پاک کرده و قلب خود را به ذکر مکرر خدا آراسته است. آنچه را که راضی بود انجام داد و اولاً نماز را که میزان ایمان است به جا آورد. معنای واقعی این آیه همین است.

و اما نظر کسانی که معتقدند منظور از صدقه پاکی است که مسلمانان در عید افطار می دهند و نماز عید، قبل از آن مسلمانان باید این صدقه را بدهند، پس چنین تعبیری اگرچه با متن آیه منطبق است و قابل قبول است، اما معنای آن را کاملاً منعکس نمی کند.

(13) او در آنجا نخواهد مرد و زنده نخواهد ماند.

عذاب دردناکی به او می رسد و نه آرامش می بیند و نه آرامش. او آرزوی مرگ خواهد کرد، اما آن را نخواهد دید، چنانکه خداوند متعال فرمود: «آنها تمام نمی شوند تا بمیرند و از عذابشان کاسته نمی شود» (35:36).

(10) هر که بترسد آن را دریافت خواهد کرد.

(11) و بدبخت‌ترین افراد از او روی گردانند.

(12) چه کسانی وارد آتش بزرگ می شوند.

مردم به دو دسته هستند که از تذکر بهره می برند و کسانی که به آن توجه نمی کنند. اولین بترسید از خدا، زیرا ترس از او و علم به پاداش آینده، بنده را وادار می کند که از هر آنچه که نفرت دارد فاصله بگیرد و در راه خیر بکوشد. و دومی خود را در شعله ای فروزان خواهد یافت که قلب انسان ها را خواهد بلعید.

(9) به مردم آموزش دهید که آیا تذکر مفید است یا خیر.

شریعت خدا و کتاب آسمانی را به مردم بیاموزید اگر تعالیم شما را بپذیرند و به موعظه های شما گوش دهند، صرف نظر از اینکه به هدف خود به طور کامل یا جزئی دست یافته اید. از این آیه فهمیده می شود که اگر تذکر سودی ندارد، بلکه ضرر را زیاد می کند، نباید آن را به مردم ابلاغ کرد. در مقابل، خداوند از این کار نهی می کند.

(6) به شما اجازه می دهیم قرآن بخوانید و چیزی را فراموش نخواهید کرد.

(7) مگر آنچه خدا بخواهد. او آنچه را آشکار و پنهان است می داند.

ای محمد! در خبر بزرگ شاد باشید! همه آیات را که در کتاب آسمانی بر تو نازل شده حفظ می کنیم و در دلت جمع می کنیم و هیچ یک از آنها را فراموش نمی کنی. اما اگر پروردگار حکیم شما تصمیم بگیرد که بخشی از وحی را به خاطر خیر و منفعت بزرگ همه فراموش کنید، این اتفاق خواهد افتاد. همانا او هر چه را که به نفع بندگانش باشد می داند. هر چه بخواهد فرمان می دهد و هر طور که می خواهد حکم می کند.

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم این سوره قرآن را دوست داشت. این را از سلسله روایات مربوط به دوست و پسر عمو و داماد او علی بن ابی طالب می دانیم. حضرت محمد سوره اعلا و سوره طارق را در روزهای جمعه یا در اعیاد اسلامی اغلب می خواند این سوره کوتاه که شامل 19 آیه است در مکه نازل شده است و بشارت می دهد به او قول می دهد که در رسالت خود برای انتشار کلام اسلام به او کمک کند و شخصاً اطمینان حاصل کند که پیامبر هر چیزی را که در قرآن نوشته شده است، شامل اصول اولیه اسلام است و تأییدی بر آن است این اصول به خوبی در پیام هایی که قبلاً افشا شده است، ریشه دارد.

آیات 1-3 ستایش خدا

سوره با حمد و حمد خداوند آغاز می شود. آیه اول می فرماید: «اسم پروردگارت را حمد کن». سوره اعلاء نام خود را از این آیه اول گرفته است. هر چیزی را که خداوند آفریده است، دارای تناسب لازم برای ایفای نقشی خاص در این زمین است از مخلوقات او برای رسیدن به هدف و ارضای نیازهای شما.

آیات 4 و 5 تغییر تصویر جهان

پس از حمد، خداوند هر چه در زمین می روید از زمین بیرون آورد. خدا همان کسی است که مرتع را بیرون آورد و سپس آن را به زباله های قهوه ای تبدیل کرد. هر گیاه سبز و زیبا، متعاقبا، طبق قوانین خداوند، خشک می شود، تیره می شود، توسط حیوانات خورده می شود و دوباره به خاک تبدیل می شود و آن را بارور می کند. هر چیزی در این دنیا هدف خود را دارد. به عنوان مثال، احیای خاک را در نظر بگیرید. خاکی که از نظر بیولوژیکی مرده است، مواد معدنی را جمع‌آوری می‌کند تا دوباره فرآیند بازسازی را آغاز کند.

آیات 6 و 7 حضرت محمد را فراموش نمی کند

خداوند حضرت محمد را خطاب می کند و می گوید که قرآن را به او می دهد تا بخواند و او (حضرت محمد) فراموش نمی کند. فراموشی است ویژگی مشخصهاما پیامبر نباید نگران فراموشی آیات زمانی باشد که برای او فرستاده شد. خداوند وعده داده است که مسئولیت را بر عهده خواهد گرفت و اطمینان حاصل می کند که هیچ وحی گم یا فراموش نشود. این بشارت برای پیامبر و به طور کلی برای مسلمانان است. حفظ قرآن سخاوت و رحمت خداوند نسبت به بشریت است. تصمیمات خداوند بر اساس آگاهی و دانش نامحدود اوست.

آیات 8 و 9 "تو را در آسان ترین راه برکت خواهم داد"

اخبار خوب بیشتر به سرعت دنبال شد. خداوند وعده می دهد که راه حضرت محمد را آسان کند. خداوند می فرماید: «در آسان ترین و راحت ترین راه به تو برکت خواهم داد». این راه یا راه اسلام است که آسان و درست است و یا راه بهشت. خداوند جهان را به آسانی آفرید، به راحتی مسیر تعیین شده خود را طی می کند و به راحتی نزدیک می شود هدف نهایی. به خوبی شناخته شده است که حضرت محمد در طول زندگی خود همیشه در هر موقعیتی که در آن قرار می گرفت، راه حل های جایگزین ساده تر و مشروع را انتخاب می کرد.

دین مبین اسلام این اطمینان را می دهد که راه رسیدن به بهشت ​​برای هر فردی که با کائنات هماهنگ است آسان باشد. به حضرت محمد گفته شده است که اگر دید مردم در حال گوش دادن و گوش دادن هستند، از طریق کتاب مقدس به آنها یادآوری کند. در هر مکان و در هر نسلی همیشه کسانی خواهند بود که از یک هشدار بهره مند شوند.

آیات 10 تا 13 آتش بزرگ

کسى که اهل تقوا باشد از تذکر بهره مند مى شود. و پرهیز از این تذکرات، تاسف بارترین خواهد بود. او کسی است که با چشیدن طعم تمام "جذابیت" گرمای بی پایان عالم اموات وارد جهنم می شود و در آتش می پزد، اگر وقت نداشته باشد قبل از خروج روح از بدن، دگرگون شود. زمانی که آنجا باشد، او نه می تواند بمیرد تا خود را از این همه وحشت رها کند و نه زندگی کند. اقامت او در جهنم غیر قابل تحمل خواهد بود. كسى كه روى برگرداند و به هشدارها توجهى نكند، و فقط براى مال دنيوى تلاش كند و يادآورى را كه در آينده رخ خواهد داد، ناديده بگيرد، يقيناً بايد با احساس اضطراب دائمى زندگي كند. آتش بزرگ آتش جهنم است و رنج در آن بی پایان است.

آیات 14 تا 17 ذکر و دعا

کسى که از انذارها غافل نشود و خود را پاکى معنوى کند در سراى دنیوى و ابدى رستگار مى شود. خداوند از ما می خواهد که به پیام گوش دهیم و از ما می خواهد که خود را از همه گناهان پاک کنیم. برای این کار باید خدا را یاد کرد و دعا کرد. خداوند تفاوت گوش دادن به پیام و نجات و نادیده گرفتن پیام و بدبخت شدن را نشان می دهد. می گوید مردم فقط دنیا را ترجیح می دهند، هر چند جاودانگی بهتر است و پایانی ندارد.

آیات 18 و 19 یک اصل

در پایان این سوره تاکید شده است که پیام اسلام جدید نیست. اینکه چگونه در هر دو جهان موفق شویم و اینکه جاودانگی با زمینی قابل قیاس نیست، حتی قبل از نزول قرآن کریم در طومارهای اول از جمله در طومارهای حضرت ابراهیم و موسی علیه السلام گفته شده است.